1. Weerzien - 1


    Datum: 14-10-2018, Categorieën: Hetero Auteur: Joost, Bron: Opwindend

    ... me te concentreren. Meermaals dwaalden mijn gedachten af naar haar en naar hoe waanzinnig ze er uit zag. Naar hoe het zou zijn om intiem te worden met haar. Wel was ik me er van bewust dat er nu wél iets moest gebeuren, anders zou de middelbare schooltijd zich herhalen.Ik nam plaats in de wachtkamer en wachtte tot mijn naam weer werd omgeroepen.Toen hij dat werd, stond ik op en probeerde mijn ogen contact te maken met haar ogen. Probeerde, want het waren niet haar ogen! Ja het was een vrouw, ja ze was mooi, maar het was niet Sandra.Het was een vrouw, van middelbare leeftijd. Mooie vormen ook, zeer zeker. Maar waar was ‘mijn’ Sandra?Toch enigszins teleurgesteld liep ik met haar mee om mijn massage te ondergaan. Het ritueel herhaalde zich, ik ontblootte mijn bovenlijf, gaf door wat mijn klachten waren en zij masseerde mij 45 minuten lang.Hij was heerlijk, maar die van vorige week had iets magisch.Na de massage kleedde ik me weer aan, toen de masseuse zei: ‘’Voor deze week zijn we klaar. Je mag je weer aankleden. Volgende week nog één consult en dan zou het goed moeten zijn.’’ Toen ik aan de balie stond om een afspraak te maken, bleek dat ze deze week vakantie had. Heb ik weer….Mijn ouders merkten thuis een verandering bij me. Ik was nog vrolijker dan anders, en ik straalde meer voor hun gevoel. Ik wuifde het weg en deed het af als nonsens. Van binnen begreep ik het echter wel.Eenmaal weer op mijn slaapkamer startte ik de pc op om te gamen. Terwijl deze opstartte, pakte ik mijn ...
    ... smartphone erbij en zocht haar op, op de populaire sociale kanalen. Ik bekeek haar foto's en slaakte een zucht. Wat kon ik toch gek worden van die onzekere ik. Neem nou gewoon eens die stap. Wie niet waagt wint nooit!Weer een week verder. Fluitend liep ik naar de fysiotherapeut toe. Maar diep van binnen was ik ook wel erg zenuwachtig. Het was mooi weer, ik had een korte broek en een makkelijke polo aan.Het inmiddels bekende ritueel volgde. Ik ging zitten in de wachtkamer, wachtende tot haar prachtige ogen de hoek om zouden komen, mij zouden aankijken en haar prachtige mond mijn naam zou uitspreken.Dat moment kwam snel en ik liep achter haar aan richting de behandelkamer. Ik kon het niet laten mijn blik over de achterkant van haar lichaam te laten glijden.Haar loopje was nog altijd sensueel, iets minder zelfverzekerd leek het me, maar dat kon ik me ook verbeelden.Ik trok mijn shirt uit in haar bijzijn, ik geloofde het wel. Ze kreeg er een blos van op haar gezicht. Deels was het onschuldig, deels wilde ik haar uitdagen. Ik keek haar vragend aan. “Nee, niets” zei ze. Warempel, deze prachtvrouw had ook nog een verlegen kant. Ik genoot. “Zeg het maar” reageerde ik. Ze stond vlakbij en liet haar hand even over mijn borstkas glijden. “Nou ja” begon ze twijfelend. “Je ziet niet elke dag zo'n heerlijk gespierde torso. Ik grijnsde. “Haal die vieze arrogante lach van je gezicht” zei ze lachend. Ze straalde, en ik kan me voorstellen dat ik toen ook straalde. Even een stilte.“Oké, nu weer ...