Mijn Collega - Sex Verhalen

Mijn Collega

Ze was lang, groter dan mij, en had donker haar. Ondanks haar leeftijd waren er weinig grijze haren te bespeuren. Ook niet als ik achter haar stond in de rij en ik zorgvuldig probeerde te ontdekken of ik een spoortje vergeten verfspoeling kon vinden bij de scheiding. Haar lach was altijd vol en aanstekelijk. Haar getrainde lichaam toonde het resultaat van een vlijtige gang naar de sportschool. Bij een gemengde wedstrijd van het docentenvolleybal- team was me opgevallen dat haar borsten, zonder dat ze een bh droeg, nog geen neiging hadden toe te geven aan de zwaartekracht. Haar bezweette lichaam toonde toen de door inspanning de fraaie tot harde knoppen omgetoverde tepels door haar natte shirtje. Bij een omhelzing na een score, ik had het geluk in hetzelfde team te spelen, voelde ik ze tegen mijn lichaam aan schuren. Ik weet nog, dat ik toen moeite had om geen erectie in mijn sportbroek te krijgen. De mooiste momenten in de wedstrijd waren als zij gebukt voor me stond om de opslag van de tegenstander op te vangen. Haar mooie billen stonden strak in het kleine sportbroekje. Haar G-string was zichtbaar boven haar broekje en de opgeschoven T-shirt. Het was goed te zien waar de string verborgen ging in die bedekte bilspleet. De sporthal van de school had een moderne douchevoorziening voor de jongens als de meisjes. Jammer genoeg was het me na zo’n docentenwedstrijd nooit gelukt om een glimp van haar op te vangen. Geen deur die openstond.Het geluk was met me deze avond. Niet dat ik ...

... haar kon begluren door een open staande deur, nee, na afloop van de avond kwam mijn lieftallige collega naar me toe lopen en sprak me aan. ‘Bert, jij deed vroeger toch ook aan badminton?’ ,vroeg ze. ‘Uh, ja..’, stamelde ik, niet wetend welke kant dit gesprek zou op gaan. ’We zoeken nieuwe mensen om op donderdagavond te spelen.’ Ik vertelde dat ik graag wilde meedoen. Een nieuwe kans om haar opnieuw in weinig kleding te zien trok me aan. Al de eerste donderdag was ik bang dat het de verkeerde kant op zou gaan. Ik kwam in de sporthal en trof niemand aan. Gelukkig had ik zelf een sleutel om de zaal te openen. Ik deed de lichten aan en zette alvast het speelveld op. Dit bleek later mijn master-move te zijn geweest, want nadat ik het net had gespannen kwam zij binnen. Is er niemand, alleen jij?’ Ik beaamde dat en was bang dat ze zich zou omdraaien en vertrekken. Maar, nee, dat deed ze niet. ‘Al je werk met opbouwen moet niet voor niks zijn.’ ’Laten we samen dan maar een paar potjes spelen en gaan we wat eerder weg.’ We speelden intensief en ik liet haar zien dat ik dit spel nog goed beheerste. Na een uurtje spelen wilde ze zich toch even afspoelen. ‘Weet jij hoe we warm water krijgen in de douches?’, vroeg ze me lachend aankijkend. Ik antwoorde dat de ketels uit ware en dat het wel lang zou duren eer alle douches warm water zouden geven. Veel beter is het, stelde ik voor, om maar twee douches te gebruiken in de jongensruimte. We liepen naar de jongenskleedkamer en zij haalde haar ...