1. Een Verrassende Reis - 7


    Datum: 11-10-2018, Categorieën: Homo Auteur: The, Bron: Opwindend

    ... ik ook niet. Ik kan moeilijk met twee plunjezakken in het ziekenhuis aankomen maar ik heb wel wat spullen nodig als Marc hier langer moet blijven. Weet je wat als je nu eens even voor jullie allebei voor een paar dagen reut in één tas stopt. Die neem je mee en de rest lever ik wel af op het kantoor. Lijkt me een strak plan zei Luc die direct begon te graaien in de tassen die hij naar zich toe getrokken had. Ondertussen reed Koos over de Graaf Engelbertlaan en de Diaconesselaan naar het Amphiaziekenhuis. Toen hij daar aankwam had Luc zijn zaakjes op orde en was klaar om afscheid te nemen van Koos, die juist de wagen voor het ziekenhuis had neergezet.Ze gaven elkaar een stevige hand en met een bedankt van Luc en een “doe Marc de groeten en beterschap” van Koos sprong Luc uit de truck. Hij zwaaide nog een keer naar de wegrijdende Koos en daar stond hij met een volle weekendtas voor de ingang van het ziekenhuis.Hij ging naar binnen en liep direct naar de infobalie.”U zoekt” ? vroeg de dame vanachter een pc scherm? Eh eh ik zoek Marc Swets stotterde Luc een beetje, hij is net met een arts hier naar toe gebracht. De dame tikte even op het toetsenbord en keek toen bedenkelijk naar het scherm. Niet op een verpleegafdeling in ieder geval, dan even hier kijken mompelde ze meer in zichzelf dan dat ze tegen Luc sprak en toen klaarde haar gezicht op. Hij ligt nog op de verkouverkamer, en daar is geen bezoek toegestaan. Bent u familie? Ja, hij is mijn partner, zei Luc, terwijl hij voelde ...
    ... dat hij begon te blozen. Eergisteren voor het eerst ontmoet en nu noemde hij zichzelf “zijn partner”.Maar kennelijk was dit voor de balie medewerkster ruim voldoende reden om direct in aktie te komen. Ze pakte de telefooon drukte op een paar toetsen en even later verscheen er een brede glimlacht op haar gezicht. ‘Hoi Els, hoe is het ligt er bij jou een Marc Swets in bed? “Wat zeg je?”…… Nou ik denk dat ik je dan moet teleurstellen” sprak ze met een korte blik op Luc, “maar daar kom je zo wel achter, er komt iemand naar je toe”. Ze legde de hoorn op de haak, keek met een vrolijk gezicht naar Luc en zei: “Je hebt geluk Els heeft dienst en dan mag je wel even naar de verkouverkamers maar het is niet gezegd dat je bij je mannetje mag want hij slaapt nog diep.Hier achter is de trap en daar ga je naar beneden dan rechtsaf en aan het einde van de gang is de afdeling”. Snel liep Luc de aangewezen route en het duurde niet lang of hij was op de afdeling waar een blonde zuster hem tegemoet kwam. U kwam voor mijnheer Swets ? Jaah was zijn antwoord ik ben Luc. Ik ben Els zei de verpleegster terwijl ze hem een hand gaf en hem met een vinger op haar lippen wenkte dat hij haar zwijgend moest volgen. Vlug liepen ze een korte gang door en aan het einde opende ze zachtjes een deur. Luc volgde haar en daar zag hij Marc liggen tussen de witte lakens. Aan het infuus in de arm en een monitor waarop allerlei grafiekjes, streepjes en cijfertjes te zien waren kon je zien dat het geen normaal slaapje ...
«1234...9»