-
Ons Geheim! - 5
Datum: 11-10-2018, Categorieën: Werk Auteur: Sophia, Bron: Opwindend
Klik hier voor het vorige deel uit deze serie:Ons Geheim! - 4 Lieve lezers, hier eindelijk weer een nieuw deel van de serie Ons Geheim. M'n excuus dat ik niet eerder heb kunnen uploaden. Ik heb afgelopen tijd niet geschreven omdat ik mijn motivatie en inspiratie kwijt was. Waardoor ik geen goed en mooi verhaal voor jullie neer heb kunnen zetten. Ik hoop dat jullie dit begrijpen en weer als vanouds kunnen genieten van dit vervolg deel.Vorige week was het bedrijfsfeestje. Maar deze week moet er weer hard gewerkt worden.Als ik om half 6 het terrein op kom zie ik Chris naar de deur lopen. Die moet dus ook vroeg werken. Na het feest ben ik bij Chris blijven slapen maar de volgende middag ben ik weer naar huis gegaan omdat Chris die avond vrienden op bezoek zou krijgen, waarvan twee ook collega's zijn binnen het bedrijf. Daarom leek het me een goed plan als ik weg zou zijn voor dat zij kwamen. Chris stemde in, ook al was dit met grote tegenzin en dat liet hij merken ook. Sinds ik was vertrokken had ik niets meer van hem gehoord. Geen appje, geen telefoontje. Niets.Chris heeft me nog niet gezien, als ik binnenkom is hij al naar de kleedruimte aan de andere kant van de grote hal. Ik ga ook naar de kleedruimte waar Petra zich ook al aan het omkleden is.Ik zeg haar goedemorgen en kleed me om. Van een zomers jurkje naar die zo niet aantrekkelijke werkkleding. Voor ik wegloop spuit ik nog wat parfum. Omdat ik dat prettig vind en om Chris een beetje te plagen. Dan loop ik naar ...
... beneden waar ik naar de computer kan om in te klokken. Als ik tegen de tafel geleund sta voel ik Chris ineens achter me. Hij komt dicht tegen me aan staan en geeft me vlug een zoen aan de zijkant van mijn hals. Z'n handen rusten op mijn heupen en zacht fluisterd hij in m'n oor. 'Goedemorgen schoonheid, klaar voor een nieuwe dag?' Dan hoor ik hem sniffen. Zachtjes hoor ik hem kreunen. Je draagt dat luchtje, zegt Chris vlug en laat me los omdat er collega's aan komen. Ik draai me om met een glimlach op m'n gezicht en loop Chris dan voorbij alsof er niets gebeurt is. Op de afdeling zoek ik m'n plek op. Ik sta ingepland bij een station dicht in de buurt waar Chris aan het werk zal zijn. Dat wordt nog spannend. Ik begin alvast met werken terwijl mijn collega's binnen komen lopen. Chris is via de andere kant de afdeling op komen lopen waardoor ik hem niet opgemerkt had. Nu ik hem voorbij zie lopen probeer ik me te concentreren op m'n werk en hem zo veel mogelijk te negeren. Ondertussen vang ik vlagen van gesprekken op van m'n collega's. Zo hoor ik iemand vragen wie er een kater had de volgende ochtend na het feest. Ik reageer maar niet, doe net of ik het niet gehoord heb. Maar ondertussen denk ik terug aan het feest, aan het etentje en aan het moment dat ik ontwaakte naast Chris in zijn bed. Ontbijt in zijn keuken, in zijn overhemd. Ik ben zo weggezakt in mijn gedachten dat ik schrik wanneer ik van Chris een hand op m'n schouder krijg. Let je wel op! Ineens zie ik dat ik een jasje ...