Voetjes op de grond (7b) - Sex Verhalen

Voetjes op de grond (7b)

... onmogelijk voor haar verbergen. “Dan nog… hebben we een klein kwartier,” zei ze tot mijn verbazing. “Een kwartiertje om ons liefdevolle en o zo bevredigende samenzijn helemaal af te ronden.” Haar hand gleed over mijn buik tot op mijn nog kleverig aanvoelende poesje en nadat ik haar had verzekerd dat mijn vagina helemaal niet pijnlijk aanvoelde, liet ze een vinger tussen mijn lipjes glijden. Ongewild huiverde ik een beetje toen ze die vinger naar binnen porde. Blijkbaar was ik daar toch net iets gevoeliger dan normaal, maar zodra ze op en neer begon te bewegen, liet ik mezelf weer moeiteloos ondersneeuwen door een nieuwe golf van genot. Het duurde niet lang voor ze een tweede vinger inbracht en vanzelf begon ik mijn schoot tegen haar hand op te bokken, in hetzelfde ritme als waarmee zij me vingerde. Suzanne boog haar hoofd omlaag. Beurtelings zoog en knabbelde ze op mijn tepels en in combinatie met haar pulserende vingers werd me dat al snel te veel. Enkele tellen later werd het wazig voor mijn ogen en rillend klampte ik me aan haar vast. Ongecontroleerd sidderend hing ik onder haar te spartelen bij alweer een heftig orgasme. We namen nog even de tijd voor een tedere zoen en een lekkere knuffelbeurt, waarbij Suzanne haar tenen nog een laatste keer tussen de mijne vlocht. Wat graag zou ik haar tenen en bij uitbreiding haar schattige voetjes nog een keer gelikt hebben, maar toen ik daar op zinspeelde, gaf Suzanne aan dat daar geen ruimte meer voor was. Wilde ze op tijd zijn om ...

... haar vriend op te halen, dan was het nu echt wel het moment om de kamer, die voor één dag ons liefdesnestje was geweest, op te ruimen. Ik hielp haar om het bed te verschonen en na een korte gemeenschappelijke douche stond ik weldra beneden in de hal bij de voordeur in mijn scoutingkleren tegenover haar. Nu het ultieme moment van afscheid nemen daar was, kon ik mijn tranen niet bedwingen en ondanks dat haar ogen ook een vochtige fonkeling vertoonden, kuste ze die vakkundig weg. “Niet doen, Marianne,” fluisterde ze met schorre stem. “Je mag deze dag, net als ik, wel blijven koesteren, lieverd… maar beloof me dat jij je hart zult openen als er zich in jouw leven een nieuwe liefde aandient.” Ik knikte alleen maar, teleurgesteld als ik was in de wrede wereld waarin we leefden. Ik besefte uiteraard wel dat Suzanne me in een klap weer met beide voeten op de grond probeerde te zetten. Zelfs al had ik daar geen zin in, het moest gewoon. En toch… Ondanks dat ik de hele tijd had geweten dat Suzanne en ik maar één keer zouden toegeven aan onze liefde voor elkaar, ervoer ik het op dat moment als hoogst onrechtvaardig. Ik was pas zeventien, maar dan nog voelde het aan alsof ik het allermooiste wat me in mijn leven op amoureus gebied zou overkomen achter me zou laten, zodra ik nog maar met één been over de drempel stapte. Onderweg naar huis werd dat gevoel beslist niet minder, maar tegelijk viel me iets heel anders op. Gek genoeg keek niemand die ik tegenkwam me vreemd of verwonderd aan, en ...