Damian's Verhaal - 3 - Sex Verhalen

Damian's Verhaal - 3

Klik hier voor het vorige deel uit deze serie:Damian's Verhaal - 213 decemberHet is zes uur als de wekker gaat. Ik schrik wakker en en duw geïrriteerd de wekker uit. Bleh, waarom gaat dat rot ding? Op het moment dat ik mijn ogen sluit komt de reden binnen schieten, ik moet werken. Ik gooi het dekbed open, stap uit bed en zet de kraan van de douche aan. In mijn boxer loop ik naar de keuken waar ik snel wat brood in de toaster zet en het koffieapparaat laat voor verwarmen. In de spiegel zie ik dat ik geen scheerbeurt nodig heb en alles nog netjes glad is. Ik stap snel onder de douche, zeep me in en spoel me af. Door de tijdsdruk moet ik mijn odol helaas met rust laten maar trek er een paar keer kort aan. Na het afdrogen kleed ik me aan en ontbijt in de keuken.Om kwart over zeven kom ik aan in het ziekenhuis en kleed me om. Als eerste hulp verpleegkundige kan ik natuurlijk niet in mijn eigen kleding werken. Het is de afgelopen tijd vrij rustig geweest op de eerste hulp maar de vuurwerkslachtoffer-golf staat op het punt van komen. Af en toe zie je ze nu al omdat niet iedereen verstandig is om het te bewaren tot de 31ste en om het wijs en veilig af te steken.Om half elf heb ik eindelijk pauze. Net wanneer ik mijn eerste hap in mijn appel zet gaat mijn pieper af. Ik ren naar de SEH en wordt bij aankomst meteen aan een patiënt toegewezen. De persoon is niet bij bewust zijn en heeft meerdere steekwonden. Samen met mijn collega’s en de artsen zorgen we voor een zo goed mogelijke ...

... behandeling en zorg van de patiënt. Helaas heeft dit niet mogen helpen en is de patiënt aan de hoeveelheid bloedverlies door de steekwonden overleden. Met een rot gevoel loop ik de traumakamer uit en wil even buiten een luchtje gaan scheppen als Max samen met zijn collega binnen komen. Ik groet beide en vraag of er iets is dat ik voor ze kan doen. Het blijkt zo te zijn dat de dader zelf ook wat wonden heeft opgelopen en ook bij ons in behandeling is. Ze willen graag weten of hij bij bewustzijn is en wanneer ze hem kunnen spreken en arresteren. Op de vraag hoe het met het slachtoffer gaat kan ik helaas alleen maar het slechte nieuws brengen. Het slachtoffer is om 10.43 uur overleden aan zijn verwondingen. Vervolgens geef ik aan dat ik zal navragen hoe de situatie met de andere patiënt (de dader) er voor staat.Een beetje ontdaan en aangeslagen loop ik richting de andere traumakamer. Als ik de hoek om ben voel ik een hand die mijn hand vast pakt. Ik draai me om en kijk in de mooie ogen van Max. Gaat het wel met je? Je lijkt zo afwezig… Sommige patiënten en situaties zijn gewoon heftiger dan andere en dit is zo’n geval zeg ik. We hebben gedaan wat we konden en toch gaat de patiënt dood, het is vaak gewoon oneerlijk. Max trekt mij tegen zich aan en geeft me een stevige knuffel gevolgd door een kus. Ik kijk hem lief aan en geef hem nog een kus. Zullen we dan maar gaan kijken hoe het met de dader is? Hij glijdt met zijn hand over mijn uniform en knijpt me zachtjes in mijn billen. Ja ...