Vreemdganger op Kreta - Sex Verhalen

Vreemdganger op Kreta

... het precies op dat ogenblik was, dat ik veranderde, niet in een moordenaar weliswaar, maar in een vreemdganger. Rafika informeerde poeslief of het lekker was aan het strand, of de zee koud was vandaag en op welke bladzij van mijn boek ik al was. Ze deed het voorkomen of ze alleen maar voor de gezelligheid even belde, maar ik kende haar inmiddels lang genoeg om te weten dat ze enkel bezig was me te controleren. Ze wilde weten of ik toevallig niet in het gezelschap verkeerde van een vreemde vrouw. Dat achterdochtige gezeik van haar kan me toch zo kwaad maken! Haast beangstigend is het daarbij dat ze wel een antenne lijkt te hebben voor dreigende ontrouw. Als ik zelfs maar naar een andere griet kijk, voelt ze dat op kilometers afstand aan. Met een vinger tegen mijn lippen beduidde ik Jolanda dat ze zich stil moest houden. Intussen stelde ik Rafika met wat nietszeggend gekeuvel op haar gemak. Ik zei dat ze nog maar wat moest gaan slapen. We hingen op. “Je vrouw?” vroeg Jolanda geamuseerd. “Dat jaloerse kreng,” mopperde ik. Jolanda lachte en zei: “Misschien moet je je vrouw eens een goede reden geven om jaloers te zijn.” Ik keek haar oplettend aan. Ze vervolgde: “Ik ga zo een uurtje siësta houden. Jammer alleen dat ik me nou al dagen hiermee moet behelpen…” Ze stak haar rechter middelvinger op en staarde er mistroostig naar. “Heb jij me nou niks beters te bieden?” Haar rechtstreekse voorstel overviel me toch nog. Ik legde mijn hand op de binnenkant van haar dij. “Komt daar geen ...

... gelazer van?” Ik knikte vragend in de richting van Karin. Maar Jolanda stelde me gerust: “Die daar zal ons echt nooit verlinken, wees maar niet bang. We dekken elkaar altijd, dat is een erecode. Zelf is ze ook de Heilige Maagd Maria niet.” Jolanda stond op en liep naar Karin toe om te vragen of die zolang op haar kinderen wilde passen. Tegen haar kinderen zei ze dat mamma hoofdpijn had en een slaapje ging doen. Ik kreeg de instructie vast vooruit te gaan, want het was veiliger als de kinderen ons niet samen zouden zien weggaan. Als ik wachtte bij het souvlakitentje op de hoek, was ze over vijf minuten bij me. Ik rolde mijn spulletjes in mijn handdoek, trok een broek en T-shirt aan en nadat ik ten afscheid naar Karin had gewuifd, wandelde ik quasi onverschillig het strand af. Ik had het souVlakitentje nog geen eens bereikt, toen Jolanda me al inhaalde. Haastig en zonder veel te zeggen liepen we naar het appartementencomplex waar zij en Karin logeerden. Ik bleef een meter of tien achter haar lopen, terwijl we het zwembad passeerden. De gasten die daar lagen te zonnen letten nauwelijks op ons. Jolanda deed de voordeur van het slot en gauw glipten we naar binnen. Een beetje buiten adem van de spanning en het snelle lopen stonden we in de voorkamer van het appartement. De ramen stonden open, maar de luiken waren gesloten. Binnen was het donker en heerlijk koel. Jolanda deed een stap in mijn richting en we omhelsden elkaar. Zij sloeg haar armen om mijn nek, ik de mijne om haar dikke ...