Vrijwilligerswerk - Sex Verhalen

Vrijwilligerswerk

Net als elk jaar schrijf ik me in als vrijwilligster om mensen die hulp nodig hebben te begeleiden over de braderie.En dit is een leukste en gezelligste braderieën die er zijn. Geen opsmuk met onzin kraampjes, of ( met respect) allemaal buitenlandse mensen. Nee deze braderie zijn allemaal mensen uit de omgeving. Die hun producten aanbieden. De brei club heeft super mooie en warme sjaals en mutsen gebreid, met de wol van schapen van hun buurman, die weer schapenkaas en melk verkoopt. De bakkers club heeft heerlijke taarten gebakken met het fruit uit de gaarde en zo is elke stand met elkaar verbonden.Dit jaar ben ik ingedeeld bij de mensen met een verstandelijke beperking. Ze kunnen allemaal lopen en heel veel zelf, ze hebben alleen net even een oogje in het zeil nodig.Ik heb 4 mensen onder mijn hoede. Van alle vier krijg ik te horen waar ze heen willen en wat ze willen zien en vooral wat ze willen doen.Maar we beginnen bij het begin en lopen langs alle kraampjes. Overal waar iets te doen is doen we mee. Ezeltje prik, spijkerpoepen, sjoelen. Ik lig helemaal blauw bij alle spelletjes, en hun drive om te winnen.Halverwege is een groot plein, op dit plein is het mogelijk om een rondje op een paard te rijden, boerderij dieren te aaien, een rondje achter op een motor of een rondje mee in een echte brandweerauto.De brandweer geeft ook een demonstratie hoe ze vuur blussen, hoe ze iemand uit een auto bevrijden, echt geweldig om te zien.Mijn groepje en ik sluiten aan in de rij om een ...

... rondje mee te mogen in de brandweerauto. Een van mijn mensen wordt overduidelijk herkend en begroet door bijna het hele brandweerteam.Op mijn gemak bekijk ik deze mannen eens goed, hun leeftijd loopt nogal uit een. Een lange man valt me behoorlijk op, kort donker haar en blauwe ogen, ik merk pas dat ik staarde als hij vlak voor me staat.Ik lach de blos die op mijn wangen verschijnt weg, maar ik weet zeker dat hij deze gezien heeft.Automatisch speel ik met mijn handen, ik draag mijn trouwring om mijn linkerhand in de hoop zo toch duidelijk te maken dat het wat ongepast was te staren.De man stelt zich voor als Xander, en ik schat hem rond tussen de 35 en 40. Hij begroet ook de oudere man, Joop, uitgebreid en vraagt ons dan of we in willen stappen. In de brandweer auto is plaats voor 6 man en een chauffeur. Het is een aardig klim in de auto en ik voel een hand onder mijn billen die me een zet geeft. Als ik omkijk zie ik twee gevaarlijk ondeugende ogen twinkelen.Het rondje duurt zo’n 10 minuutjes, en terwijl we rijden wordt er van alles uit gelegd. Over het route systeem, wat over de spullen aan boord. En ja ik ben best onder de indruk. Joop is helemaal in zijn element. Hij had heel graag brandweerman willen worden, maar dit kan niet omdat hij een handicap heeft. Hij mag geen auto rijden en dat is wel een must bij de brandweer.Als we weer terug op het plein zijn, wordt de deur opengehouden en steekt Xander een hand uit om me uit de auto te helpen. Ik twijfel even, maar pak de hand ...