Van de Een Komt de ander 21 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 21

... lachend zei ze, "Let maar eens op die creëert nog een situatie dat ze even alleen met je is. Als je het geil vind mag je haar van mij wel even laten proeven" maar meer ook niet! Je weet het hê, opgeilen en wachten lekker hê". doe ik nu ook. Loesje is weer bezig, hmmm.. ooohg jah mmm, we zijn lekker even alleen." Eva liet zich ineens even gaan en ik kon duidelijk horen dat Loes haar zoende. Toen Loes uitgevreeën was vertelde Eva verzuchtend tot slot dat zij en Loes nog met die Amerikanen uit eten moest. Ze gingen zodadelijk naar ons restaurant. Veel zin hadden zij er echter allebei niet in. Eva klonk nu wat bezorgd en zei dat die gasten verwachtten dat ze nog met hen in een bordeel gingen. Daar hadden zij en Loes absoluut geen zin in. Dat kon ik me voorstellen en sloeg haar voor dat ze Lola's nieuwe adres doorspeelde. Ze kon dan zeggen dat het een soort klanten binding van de firma uit was. Eva vond dat een klasse idee en zou het doen. Frivool giechelend zei ze daarna, "Als jij Truus nog iets moois laat beleven dan moet je niet vergeten dat je Paula ook nog af moet halen. Je hebt je dag wel goed besteed zonder ons. Maar het is al drie uur" daaaag beertje" tot vanavond." Ik antwoordde plagend dat ik ook van haar hield en hing op. Echt geil geworden door Eva's vrijbrief Truus iets te mogen laten proeven stapte ik weer uit. Het onbekende riep! Mijn pik klopte in mijn broek en ik voelde hoe hij hard langs mijn rits omhoog schoof. Ik kreeg het er Spaans benauwd van en hoopte dat ...

... het niet al te zeer opviel. Stiekem naar de dames kijkend die nu ineens, nu het van Eva mocht veel knapper leken, veegde ik het zweet van mijn voorhoofd. Terwijl ik weer naar Sjors liep kreeg ik gedeeltelijk mijn stijve weer in het gareel. Deze vroeg grijnzend wat er was en ik vertelde hem dat wat ik kwijt wilde. Wat ik verder voelde drukken om er wat van kwijt te raken verzweeg ik. Dat ging volgens mij zelfs Sjors nog niks aan. Hij begreep dus alleen uit mijn antwoord dat ik nog iets moest doen waar ik echter beslist geen hekel aan had. Een beetje spijtig zei Sjors dan ook, "Jammer". ik had je daarbij graag nog langer gezelschap gehouden maar nu moet ik toch echt terug naar het bureau." Sjors keek mij daarbij enigszins vreemd aan. Hij was in een paar dagen tijd erg veranderd, maar dat wel in positieve zin. Ik wijdde het aan het feit dat zijn leven nu een totaal nieuwe zin gekregen had, net als het mijne enige weken geleden. De oorzaak ervan was doodeenvoudig. Datgene gewoon doen wat iedereen wel wil maar nooit mag of durft om wat voor lullige reden dan ook. Ik sloeg hem ten afscheid op zijn schouder en zei, "Als Truus de weg niet meer weet". wijs ik hem haar wel even." Sjors lachte en zei dat hij dat wel een geruststelling vond. Hij had na ons laatste gesprek het volste vertrouwen in me en ik moest maar doen wat ik goed achtte! Ons gebied was namelijk erg groot en je raakte er zo van het goede pad. Onnozel kijkend zei hij erachteraan, "En dat zou jammer zijn nu Truus het net ...