Van de Een Komt de ander 21 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 21

... minnaressen. Die hoefden geen rolletje te spelen, hun plezier was echt. Zij gingen er gewoon voor. Sjors frutselde ondertussen maar wat met zijn autosleuteltjes. Op mijn vraag wat hij hier alleen met een dienstwagen deed antwoordde hij dat hij de wagen gepakt had voor een urgent geval dat niet meer kon wachten. Dat kon nu omdat hij chef was. Glimlachend zei Sjors nog eventjes, ".. En die twee die hem eigenlijk moesten hebben lopen zich nu platvoeten in de binnenstad " jofel hê." Ik benadrukte daarop plagend dat hij al echt als een eikelige chef begon zijn eigen krenten uit het deeg te plukken. Hij lachte en wilde nog iets zeggen maar in mijn wagen ging de telefoon over. Sjors slikte zijn verhaaltje in en wees zijn vrienden op mijn auto. Hij vertelde aan hen terwijl ik instapte, dat ik zelfs autotelefoon erin had. Ik nam de telefoon op en hoorde hoe Eva zich meldde met een snel, "Hê hê, die Ammies zijn nu even naar het toilet zich opfrissen. Loes en ik zijn nu eindelijk even alleen." Eva klonk opgelucht en moest even haar verhaal kwijt. Verrukt vertelde Eva hoe Loes haar geholpen had. Ze had alles in kannen en kruiken dankzij onze Loesje. Eva had Loes voorgesteld als zijnde een zaken relatie uit het verre oosten. Deze had zich daarop voorgesteld in dat kort afgemeten Aziatisch Engels dat zo vreemd klinkt. Daarna had Loes stoïcijns in "haar' map kijkend de mond gehouden. Eva was daarop in onderhandeling getreden met haar kopers. Die Ammies hadden ineens veel bombarie gehad en ...

... wilden nog even zoals verwacht, wat bijstellen in hun eigen voordeel. Eva had toen haar haantje koning laten kraaien. Zij had hen eraan herinnerd dat het contract al was opgesteld en door hun was goed bevonden. Als er nu nog veranderingen kwamen dan zou zij zelf er ook nog wel wat hebben. Eva was nog altijd de baas hier en er liepen nog zaken in Azië die zij regelde. Loes was daarop ineens opgestaan en had kortaf gezegd waar het wat haar betreft zo op stond. In de trant van, "zo doen wij in Azië al lang geen zaken meer, maar als jullie het anders willen dan kan ik dat ook'. Zij had daarbij als een getergde tijgerin door het bureau gelopen en had haar stoel weggepakt van de tafel. Met een beheerste knal had Loes deze toen voor het raam gezet en was erop gaan zitten. Precies daar waar de zon goed door haar blouse kon schijnen, giechelde Eva snel. Loes had zich laten bekijken totdat haar blauwe draak echt was opgevallen. Twee van die Amerikanen waren zichtbaar geschrokken bij het zien van dat Yakuzai symbool. Ze wisten dat als zo'n tante haar kont voor de krib gooide er niets van hun hele handel terecht zou komen en zouden dan waarschijnlijk zelfs alleen nog op schijtpoeder kunnen inschrijven in Japan. Daarna werden zij ineens een stuk inschikkelijker. Loes had eens verachtelijk gekeken en was hooghartig opgestaan. Sierlijk maar uitdagend was ze toen naar Eva's bureau gelopen. Daar had zij in de papieren geneusd en een paar gewone folders als zijnde iets belangrijks in haar map ...