Van de Een Komt de ander 21 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 21

... aan de telefoon al niet meer te houden geweest. Ons vreugdevuur moest daar dan maar op wachten. Onze hoop op een zwoele warme zomeravond voor ons geplande fikkie kwam vandaag wel goed. Het was al erg warm en de zon deed zijn best het kwik nog verder op te jagen. Eva wilde trouwens ook nog het nieuwe personeel van Pierre instrueren. Misschien stuurde zij ze wel in hun nakie naar het vennetje om zich ritueel te wassen of zo. Paula was immers van plan een heidens getinte ceremonie te spelen. Benieuwd hierna dacht ik aan het natuurgebied achter ons huis. Ik sloeg dus de richting in die er naar toe leidde. Genietend van de steeds open wordende velden reed ik erg rustig. Langzaam maar zeker kwam ik in de buurt van het natuurgebied achter ons huis. Daar waren een paar veldwegen die ik nog goed kon. Vaak genoeg had ik mijn dienstwagen eroverheen gejaagd als wij een opgefokt brommertje nazaten. Ik reed eerst helemaal om het natuurgebied heen om deze veldwegen zolang mogelijk te kunnen rijden tot aan ons huis. Na een half uurtje zag ik een mij welbekende landweg. Het was de weg waar ik met Sjors altijd pauzeerde als het weer zo enorm spannend op de zaak was. Ik reed het weggetje op en schakelde terug in vier maal vier laag. Totaal overbodig want het was kurkdroog. Ik wilde het gewoon even proberen en liet mijn wagen bijna stationair erin voortrollen. In die superlage gang kroop ik als "t ware door het landschap. De motor bromde zacht en trok mijn wagen erg stilletjes erdoor. Hij ...

... hoefde totaal geen vermogen te leveren op het uitgedroogde zandweggetje. Verassend weinig geluid producerend voor dit monster verstoorde ik zo de rust niet en zag hier en daar zelfs wat wild. Een ree keek me rustig herkauwend vanuit zijn dekking aan. Het herkende de wagen niet als een gevaar en bleef rustig liggen. Als een schip tjoekerde ik langzaam langs het ree af naar de volgende attractie. Na een tijdje werd de omgeving weer opener en kwam ik in de buurt van mijn en Lotte's heidevennetje. Daar cirkelde een paartje buizerds met hun jongen van dat jaar. Zij oefenden krijsend hun vliegkunsten. Langzaam schroefden zij zich op de thermiek zonder een vleugelslag steeds hoger tot het nog maar stipjes waren. Hun nakijkend bedacht ik in hoe weinig tijd zij wel in de Ardennen konden zitten zo. Afstand betekende voor hen niets. Grijnzend dacht ik nu aan Isabelle en wat die met Huub en Inge's man zou beginnen. Pierre wilde gegarandeerd Brigitje en Inge meteen inwerken als die arriveerden. Brigit was als geknipt voor hem. Zij was net zo gek op lekkere pijn als Isabelle en Gerda. Eva had niet gezegd wanneer wij naar het château gingen. Vandaag nog of morgenvroeg misschien ik zou wel zien. Ze kon het ook nog niet weten want zij moest nu eerst haar zaken definitief afhandelen. Eva had het vanmorgen wel wat lullig voor mij gevonden dat ik me vandaag alleen moest amuseren. Ze had eerder gezegd dat Vera een leuke oplossing was als er niemand van hun kon en vond het nu spijtig dat ze haar woord ...