Slavin veta - Sex Verhalen

Slavin veta

... einde aan de rit. Ze komen aan bij een groot boerderij achtig gebouw en rijden het binnen erf op. Daar wordt ze uit de bus gezet. De mannen rijden achteruit weer het erf af. Nog voordat ze er erg in heeft zijn de heren met haar bagage vertrokken. Ze staat nu alleen op het erf.Na een paar minuten komt er een jonge vrouw aangelopen. Jij moet Vera zijn zegt ze in het Nederlands: Ik ben Sandra. Vera is blij iemand in het Nederlands te spreken. Was je reis oke vraagt ze. Vera kijkt beteuterd. Ze lacht: ik zie het al die twee konden niet van je afblijven he. Vera knikt. Hebben ze je erg pijn gedaan. Vera vertelt het verhaal. Sandra luistert met een verlekkerende glimlach. Nou schat dat klinkt toch niet echt pijnlijk. Je zult er wel aan wennen dat gebeurt hier vaker. Vera schrikt van die opmerking. Oh mijn kleren en spullen... Sandra lacht. Dat komt wel goed.Ze neemt Vera mee de door allerlei gangetjes naar een grotere betegelde ruimte. Ga maar eerst eens lekker douchen schat. Vera kijkt aarzelend. Waar kan ik me uitkleden? Sandra lacht: nou gewoon hier. Het bevalt Vera totaal niet maar ze kleed zich uit recht voor Sandra. Zonder schaamte kijkt Sandra na Vera's lichaam. Vera kruipt onder de douche en wast haar lange blonde haren. Sandra blijft toe kijken. Heb je misschien een handdoek vraagt Vera zacht. Nee schat kom maar even hier. Sandra kijkt nu minder vriendelijk. Armen achter je rug zegt ze in dwingende toon. Vera gehoorzaamt. Sandra loopt om haar heen. Met een vinger glijdt ze ...

... over Vera's hals borsten en buik. Je bent nog erg jong Vera of niet. Vera antwoord dat ze net 17 is. Spreid je benen schat. Vera gaat in lichte spreidstand staan. Sandra laat haar vingers tussen haar lipjes glijden. Langzaam drukte ze een vinger naar binnen. Je bent nog erg strak Vera, dat zullen de klanten leuk vinden. Vera paniek nu... klanten? Sandra lacht ja schat. Je moet hier wel werken he. Ja maar klinkt het. Als je terug wilt en kleren wilt dan moet je daar eerst voor werken. Vera begint te huilen. Sandra loopt naar een kast en haalt er een halsband en enkel en polsboeien uit. De leren boeien worden strak om haar polsen en enkels gezet. De boeien hebben elk meerdere metalen ringen. Sandra kijkt haar verlekkerd aan. Stop met huilen Vera dan help ik je. Vera kijkt haar vragend aan? Sandra maakt een lijn aan Vera's halsband en neemt haar naar naastgelegen kamer. De kamer is TL-verlicht en wit betegeld. In het midden staat een grote metalen onderzoekstafel met steunen voor benen en armen. Sandra drukt Vera richting tafel: op je rug schatje. Vera gaat liggen. De tafel is koud. Vera klikt de metalen klemmen rond haar polsen dicht. Dan ook klemmen over haar boven armen, haar nek, haar enkels en over haar bovenbenen zelfs elk tweestuks. Vera ligt volledig vast. Sandra neemt een afstandsbediening en laat de beugels voor haar benen langzaam uitelkaar gaan. Het blad van de tafel heeft meerdere scharnierpunten. Sandra laat het blad bollen zodat Vera's hoofd omlaag komt te hangen ...