Hoe ik een sletje ben geworden (19) - Sex Verhalen

Hoe ik een sletje ben geworden (19)

Als Achmed woensdagochtend naar zijn werk vertrekt, zegt hij terloops: ¨Denk eraan, sletje, dat Mustafa en zijn vriendjes vanmiddag langs komen.¨ ¨Maar u zult er toch bij zijn...¨ ¨Nee, sletje. Ik moet werken en Mustafa vindt het stoer om jou tegenover zijn vrienden te vernederen. Je hoeft hem alleen te gehoorzamen. Ga lekker in bad en kleed je maar sexy aan. Je zwarte stretch jurkje bijvoorbeeld en je nieuwe jarretellen zullen hem vast bevallen.¨ Voordat ik nog maar kan protesteren is Achmed verdwenen. Verdomme, moet ik me door zo´n puber laten commanderen? Dat niet, denk ik terwijl ik een kop koffie inschenk en ga zitten. Ik herinner me maar al te goed hoe vernederend Mustafa over me had gesproken bij Christine. Hoe hard hij met zijn blote hand op mijn kont had gemept. Hoe hij me had gedwongen de dildo te berijden. Zou hij dat nu ook weer doen? Terwijl zijn vriendjes zouden toekijken. Hoeveel zouden het er zijn? Een stuk of tien, had Achmed gezegd. Moet ik me als 30-jarige vrouw zo laten vernederen ten overstaan van die straatschoffies? Moet ik mezelf op Mustafa´s bevel naakt aan hen tonen? Door Mustafa gedwongen worden me op een dildo te laten zakken, terwijl zijn vriendjes toekijken? Wil ik dit wel? Ondanks mijn weerzin, word ik opgewonden van deze gedachten. Dan besef ik dat ik vernederd wil worden. Juist tegenover die Marokkaanse knullen. Dat Mustafa me als een sletje ten overstaan van zijn vrienden zal behandelen, maakt me haast gek van geilheid. Ik ga uitgebreid in ...

... bad, besproei mezelf daarna met een beetje parfum en kleed me conform Achmed´s wens. Gespannen wacht ik op de dingen die komen gaan. Als eindelijk de bel gaat, zakt de moed me in de schoenen. Ik durf niet. Even overweeg ik de jarretels te verwijderen. Doch dan verman ik me, sta op en ga naar de voordeur. Als ik die, na een laatste zucht, opendoe, staat daar Mustafa vergezeld van een stel jongens. ¨Kom binnen¨ zeg ik timide en ga opzij zodat de jongens er langs kunnen. Door allen word ik nieuwsgierig opgenomen. Negen jongens, stel ik verschrikt vast. Twee van hen zijn erg donker, waarschijnlijk de Somalische jongens. Met lood in mijn schoenen ga ik achter ze aan. Ik weet me geen houding te geven, sta schaapachtig in mijn te korte jurkje waar de jarretellen onder uit komen, te wiebelen op mijn hakken. ¨Willen jullie iets drinken¨ vraag ik dan maar. ¨Haal voor iedereen cola¨ zegt Mustafa en ik spoed me naar de keuken. Blij even te kunnen ontsnappen aan hun aandacht. Als ik met een dienblad vol glazen terug ben, zijn de meeste jongens ergens gaan zitten, op de bank, op de zetels of zoals Mustafa aan de eetkamertafel. Ik zet het dienblad voor hem op tafel. ¨Moeten mijn vrienden het soms komen halen?¨ vraagt Mustafa kortaf. ¨Nee, natuurlijk niet!¨ antwoord ik gedwee, neem een glas, overhandig het hem en ook de andere jongens aan de tafel. Vervolgens loop ik met twee glazen naar de bank: ¨Alsjeblief...¨ zeg ik, strek mijn handen uit, doch in plaats van de glazen aan te nemen, richten ...