Linda en fotograaf Herman - Sex Verhalen

Linda en fotograaf Herman

Weer een verhaal dat ik vertel wat ik heb mee gemaakt. Ik Linda was toen 20 jaar.Op een zonnige dag ben ik aan het wandelen in het Vrijbroekspark te Mechelen. Ik ben licht gekleed niet te opvallend, een kort zomerkleedje en sandalen met naaldhakken van 13 cm. Ik had niets speciaals te doen en slenterde langs de paden en de vijver genietend van het warme zonnetje. Tijdens het wandelen kom je allerlei volk tegen. Aan de vijver ben ik op een bank gaan zitten, lekker in het zonnetje. Mijn kleedje heb ik iets meer naar boven getrokken zodat de zon meer van mijn benen kon bruinen, natuurlijk als je op de juiste plaatst stond kon je zo mijn slipje zien. Er kwam een man aangewandeld met een fototoestel om zijn hals, hij naderde mij en keek in mijn richting. Hij ging aan de overkant van het pad recht over mij staan en keek over de vijver heen, dan draaide hij zich om en keek recht in mijn richting. Het kon niet anders dat hij tussen mijn benen mijn slipje kon zien, een glimlach verscheen over zijn gelaat. Dan stapte hij naar mij toe en vlak voor mij stond hij stil. “Lekker weertje hé!” zei hij. “Jij geniet ook van het zonnetje. Mag ik naast je komen zitten?” vroeg hij. Onschuldig zei ik ja. Hij plaatste zich naast mij en legde zijn fototoestel tussen ons.Hij stelde zich voor: “Ik ben Herman, 36 jaar en woon in Essen, ben getrouwd en heb een dochter van 8 jaar. Ik ben hier voor het werk ik moest een reportage maken en dit is nu afgelopen en ben voor de rest van de dag vrij. Ik wil nog ...

... niet naar huis, het is veel te goed weer en wil ervan genieten.” Ik stelde mij ook voor: “Ik ben Linda, 20 jaar ik woon niet meer thuis maar woon bij een koppel in hier in Mechelen. Ik ben zo wat het huismeisje en doe allerlei karweitjes in huis en sta ten dienste van hen.” Meer wou ik er niet over kwijt. Verder ging het gesprek over allerlei zaken, tot hij meer gerichte en persoonlijke opmerkingen en vragen stelden. Zoals: Jij mag wel gezien worden, jij bent een streling voor het oog. Hij charmeerde mij en gaf mij complimentjes. “Weet je, jij zou een prachtig fotomodel zijn. Ik kan je fotograferen als je dat wenst, het is hier een mooi decor.” Eerst was ik er wat sceptisch tegen, maar wat ik allemaal had meegemaakt was dit zeer onschuldig, mij laten fotograferen in het park. Ik gaf toe en was akkoord. “Goed” zei Herman, “we kunnen daar voor die boom enkel foto’s nemen en die struik daar vol met bloemen.” We stonden recht en stapten naar de boom. “Ga daar maar staan en kijk in de lens” zei Herman. Herman gaf mij richtlijnen welke pose ik moest aannemen, ik hoorde het fototoestel maar klikken. Er werden heel wat foto’s genomen op allerlei plaatsen in het park, aan het meer, op de speelweide, aan kleurrijke struiken, tussen de bloemen, aan de vijver, enz.. “Eventjes rust, we gaan even iets drinken in de cafetaria daar.” Zei Herman. Herman trakteerde mij, hij dronk een koffie en ik een wit wijntje. We geraakten weer in gesprek maar deze keer ging het over fotografie en modellen. ...