Verhalen Van Little... - Sex Verhalen

Verhalen Van Little...

Misschien ken je ze welMisschien ken je ze nietMaar dit zijn de verhalenVan Little College StreetEn mag dit vogeltjeOoit gevangen zijnDan behoedt dit boekjeHem voor pijnDe eerste - 19 maart 1893Wie ik ben maakt niet zoveel uit. Als je dit boek hebt gevonden weet je het waarschijnlijk wel. Zo niet... Dan zweer ik met mijn hand op mijn nobele hart dat alles wat hierin beschreven is waar is. Blader gerust wat rond, perverseling! Lees een verhaal en ruk jezelf van hoogtepunt naar hoogtepunt. Naar zowel dat van jou, als alle andere die jou voorgingen met mij.Hoe ik eruit zie? De man waar ik zo het eerste verhaal over zal schrijven beschreef mij als ‘een wonder’. Als ik mij een dag of twee niet zou scheren dan zou ik als een echte vent door kunnen gaan, maar ben ik wel geschoren en geef je mij de juist schmink, dan ben ik je nichtje, zus of lang verloren vriendin. Zolang ik mijn mond maar houd.Mijn ouders waren Italiaanse straatmuzikanten. Variété. Ik zit niet heel ver weg van wat zij deden, alleen is mijn gunst niet alleen voor het oor. Dat ik uit het zuiden van Europa kom zie je aan mijn vollere lippen, mijn ogen, mijn licht krullende haar en mijn licht getinte huid. Maar genoeg over mij. Laten we het over hem hebben. Mijn allereerste man: Alfred.Ik en twee vrienden van mij hadden die middag een beurs gevonden in de jaszak van een welgestelde voorbijganger. Terwijl Terry en Richard elkaar voor de ogen van de man te lijf gingen botste ik per ongeluk tegen de heer op terwijl hij ...

... de twee uit elkaar probeerde te halen. De beurs was rijkelijk gevuld en dus hadden we besloten dat wij die avond zouden gaan drinken op stand.Na bij drie pubs geweigerd te worden mogen we bij The Irion Lion wel naar binnen. Als we binnen zijn snappen we waarom: het is bijna zo goed als uitgestorven.‘Het gaat om de drank, heren. Niet om de mannen! Drie pullen bier graag!’Terry legt het geld op de bar. Daar kunnen ons de hele avond lam voor drinken.‘Een paar leuke wijven zou ik ook niet erg vinden.’Richard grijpt met zijn hand in zijn kruis.‘De enige die jou aan de borst laat is je eigen moeder, baby.’Terry drukt lachend een pul in de handen van Richard en mij.‘Dat moet jij nodig zeggen, jij hebt net haar op die kleine aal van jou.’Gooit Richard terug.‘Waaaat?! Klein? Heb je die van jou wel eens gezien? De mijne is ten minste nog een aal, die van jou is een wormpje. Een verschrompeld wormpje.’Richard proest het uit bij het zien van de opwinding van Terry.‘Op onze worm en aal dan maar, proost!’‘Proost!’We kinken de pullen tegen elkaar aan en nemen een paar goede slokken.‘Over wormen gesproken, hoe is het met ons vierde lid?’Terry en Richard kijken mij aan. Ik weet gelijk waar het over gaat.‘Oliver is niet geschikt. Hij is veel te bang. Daarnaast is hij net van porselein. Als jij in Convent Garden op hem springt - terwijl ik zo’n dame of heer moet rollen - breekt hij. Of hij begint gelijk te janken.’Ik neem een slok bier. Terry en Richard blijven mij aanstaren.‘Dus hij moet maar ...