1. Ons Geheim! - 3


    Datum: 26-12-2017, Categorieën: Werk Auteur: Sophia, Bron: Opwindend

    ... door en ik kijk Chris aan. Zonder iets te zeggen weten we dat we door moeten lopen. Hij weg om pauze en ik ga terug naar de afdeling.Na de pauze is het een tijdje rustig, ik werk op de afdeling nog wat door en zo zit m'n dienst er al weer bijna op. Nog een half uurtje zie ik op de klok en dan gaat opnieuw het alarm. Storing!Ik loop naar de computer en zie een storing waar de was met achtergebleven vlekken verzameld wordt. Ik loop er naar toe en zie daar dat er eigenlijk niets aan de hand is. Maar waarom gaat het alarm dan af? Ineens zie ik een briefje wat het systeem tegenhoud. Ik moet een trapje pakken om het papiertje er uit te halen.Als ik het papiertje heb zie ik dat er iets op staat. Door m'n nieuwsgierigheid vouw ik het papiertje open. Sophie, kom over een half uur naar het dakterras. xIets wat veel mensen niet weten is dat we een onofficieel dakterras hebben op het midden van de grote hal. Vanaf de grond is dit op geen enkele mogelijke manier te zien. Vanaf de weg zit er nog een deel van het gebouw voor en aan de andere kant is vooral groen. Gelukkig heeft een collega van mij ooit laten zien dat we een dakterras hebben en hoe je daar komt.Het papiertje steek ik in m'n broekzak en ik loop terug naar de afdeling. Chris is nog heen en weer aan het lopen met bakken. Ik loop in gedachte terug naar mijn werkplek,Chris is hier, van wie is dat papiertje dan? Ik twijfel of ik wel moet gaan, wat als .. ??Verschillende gedachten gaan door m'n hoofd en ik schrik op als de bel ...
    ... voor het einde van de dienst klinkt.Snel loop ik met mijn collega's naar computer om uit te klokken en vervolgens door naar de kleedruimte. Snel kleed ik om en vraag een collega mijn kleding op te ruimen omdat ik nog iets vergeten ben.Met alle liefde wil ze dat doen en ze wenst met nog een fijne dag. Ik bedank en loop weg, richting deur van het dakterras.Hoe bedenkt iemand om in Januari buiten op een dakterras af te spreken, hartstikke koud!Als ik de deur open wil duwen krijg ik ineens 2 handen voor mijn ogen en zie ik niets meer. Even schrik ik, maar dan voel ik de aanwezigheid van Chris. Toch ben ik gespannen, Waarom, wat is hij van plan? Chris zegt me mijn ogen gesloten te houden en ik voel hoe hij een doek om mijn hoofd bind. Moet dit? vraag ik nog. Wacht maar af, antwoord Chris en ik hoor de deur open gaan. Ik voel de wind langs mijn gezicht en Chris neemt me bij mijn arm om me de weg te wijzen. Ik hoor de deur achter ons dichtvallen en we lopen een stukje over het terras. Dan voel ik een aangename warmte en Chris laat me los. Houd je ogen gesloten! krijg ik als opdracht. Ik doe wat hij vraagt en ik voel hoe hij de doek voor m'n ogen vandaan haalt.Hij neemt me in z'n armen en zoent me intens. Ik ga op in het moment en met m'n handen in z'n haar en om z'n hals staan we te zoenen. Aan alles voel ik dat hij me echt gemist heeft.Als hij zich losmaakt uit onze zoen doe ik mijn ogen open. Wauww!! Het dakterras is verlicht met kaarsjes, een terrasverwarmer en daarbij liggen er ...