-
Vietnamese zwarte tulp
Datum: 16-8-2018, Categorieën: Overspel Auteur: Freddy, Bron: Gertibaldi
Na mijn vervroegde uittreding bij een bedrijf in Nederland had ik me aangemeld bij een Nederlandse organisatie, onderdeel van Min. van Ontwikkelingsamenwerking. Je werkt dan als vrijwilliger met een minimale vergoeding. Er was een aanvraag uit Vietnam om een bedrijf dat een kunsthars maakte te adviseren op gebied van veiligheid, milieu en effectiviteit. Na wat correspondentie besloot ik de job aan te nemen. Gedurende de briefing in Den Haag hoorde ik dat het allemaal wel primitief was.Nou dat heb ik geweten. Na een reis van huis tot vliegveld Huë in midden Vietnam (30 uur, gelukkig businessclass)) werd ik opgehaald. Het was avond dus even naar een low class hotel en wat eten in een simpel restaurant. In dat restaurant gerund door een vriend van de eigenaar van het bedrijf zou ik elke avond kunnen eten en de rekening werd betaald. Ik kon eventueel de volgende dag vrij zijn (uitrusten), maar ik ging liever gewoon aan het werk. Ik kan altijd prima slapen in vliegtuigen dus was ik helemaal niet zo moe. De volgende dag werd ik opgehaald. Verrassing: De bedrijfsleider die ik de vorige avond ontmoet had, een vrij dikke Vietnamees, kwam me ophalen. Wel met een brommer!! Daar ging ik dus…..20 km over slechte wegen….computer tussen mij en de Vietnamees geklemd…..rugzakje op…en armen om de Vietnamees. Achteraf bleek dat alleen de eigenaar een auto had, enkele stafleden een brommer, andere een gammele fiets of werden met een aftandse open bus ’s morgens en ’s avonds vervoerd. Het bedrijf ...
... was echt uit de jaren 70… alles handwerk… vies en inefficient. De bedrijfsleider Don Phuc (zeg maar Fuc…lol) sprak nauwelijks engels alleen twee dames op het laboratorium spraken engels en hadden een soort mbo/hbo opleiding. Er was 1 computer met internet verbinding (inbellen) en was dus duur. Ik had mijn computer bij me en dus ging de correspondentie onderling en met het thuisfront vaak met usb stick en in het stadje kon je terecht in internetshops. Soms met 20 computers die constant bezet waren en vaak met een wachtrij. Beveiliging minimaal! Nu dat heb ik beweten. Jarenlang kreeg ik en adressen uit mijn adresboek nog allerlei spam mail over viagra en ander raar spul! De lunch werd op het bedrijf verzorgd…… ( in een open keuken naast toiletten met een halve deur ervoor)…daarna rusten! Ik keeg een soort tuinstoel… de anderen lagen op gammele bureau stoelen…op een bureau of buiten op een zeiltje. Samen met de twee laboratorium dames moest ik een plan opstellen om in plaats van 7 kleine gammele kookvaten een nieuwe installatie te ontwerpen, en een gebouw voor opslag, laboratorium, betere logistiek om de productie te vergroten en in de toekomst te werken in volcontinue bedrijf. Met één van de dames( Vān, uitspraak Vèn met lange è) had ik een goed contact….ze was wat verlegen en sprak gelukkig redelijk engels. Het was een jonge vrouw van ca 30 jaar, die niet zoals de andere vrouwen die sluik haar hadden en de typisch Aziatische oogopslag hebben, maar Vān had lang dik zwart haar, ...