-
Toch niet alleen….
Datum: 9-8-2018, Categorieën: Overspel Auteur: biko, Bron: Gertibaldi
Peter voelde zich sinds tijden weer energiek en happy. Hij was in z’n eentje onderweg naar de Ardennen en genoot van z’n vrijheid. Na maandenlang elke dag ruzie te hebben gehad met z’n vrouw, was 2 dagen geleden de bom dan echt gebarsten. Ze zouden eigenlijk een week op wintersport gaan. Maar die viel nu in duigen. Niet dat ie er ook maar 1 seconde om treurde. Hij had z’n tas gepakt en was naar z’n broer vertrokken. Daar was hij de afgelopen dagen even tot rust gekomen. En nu was hij op weg naar een vakantiepark in de Ardennen. Z’n broer had daar met z’n gezin een huisje en daar mocht hij alsnog een weekje lekker alleen en in alle rust vakantie vieren. Na de afslag te hebben genomen besloot hij om maar direct boodschappen te gaan doen bij de grote SuperMarche. Dan hoefde hij zich daar in ieder geval geen zorgen over te maken de komende dagen. Binnen no time had hij z’n karretje vol en ging hij op weg naar de kassa. Eenmaal afgerekend ging hij weer op weg naar de auto. Voor hem liep een vrouw met 3 tassen die ze amper kon dragen. Snel liep hij naar haar toe en vroeg of hij haar kon helpen. Toen ze hem aankeek was het net alsof de wereld even stilstond. Wat een prachtig gezicht had ze! Sprankelende ogen en volle lippen. “ Nou, graag…..als je het niet erg vind”. Hij pakte twee tassen van haar over en liep achter haar aan. “ Mij auto staat aan het einde van deze rij”, zei ze. “Nou da’s makkelijk, de mijne ook”, lachte Peter. Gezellig kletsend liepen ze verder. Ondertussen gaf ...
... hij z’n ogen goed de kost. De dame heette Eva en bleek op hetzelfde vakantiepark te zitten. Ze was precies het type vrouw waar hij van hield. Volslank, goed verzorgd, halflang bruin haar en gezegend met een flinke dosis humor. En hij schatte haar eind 30, begin 40. Precies zijn leeftijd. Daar hield hij wel van. Ze bleek schrijfster te zijn en had een weekje een huisje geboekt om in alle rust te kunnen schrijven. Nadat hij de boodschappen had ingeladen, wisselden ze telefoonnummers uit. Misschien dat ze deze week nog even samen een drankje gingen doen. Bij het huisje aangekomen pakte hij alles uit. Het huisje was prachtig, er was veel licht in huis door de grote ramen. Z’n schoonzus had het daarnaast met zorg ingericht: veel wit en veel hout en voorzien van alle comfort. Hij zou zich de komende week prima vermaken. Toen hij eenmaal alles had uitgepakt, besloot hij een douche te nemen. De warme stralen deden hem goed. Hij voelde zich heerlijk ontspannen. Hij betrapte zich erop dat z’n gedachten steeds naar Eva uitgingen. Hij had zin om haar te zien, maar na 17 jaar getrouwd en trouw te zijn geweest, wist ie even niet hoe hij het moest aanpakken. Ach, hij had nog een week in het vooruitzicht. Hij zou wel lopen zoals het moest gaan. Juist toen hij klaar was met douchen en zich stond aan te kleden, hoorde hij z’n iphone. Hij herkende het nummer niet, maar besloot toch op te nemen. “ Hey leukerd van de supermarkt”, hoorde hij een vrolijke stem. “ Hoe is het met je?” Het was Eva. ...