1. Mooie, Hollandse Astrid!


    Datum: 30-7-2018, Categorieën: Lesbisch Auteur: Stanzie, Bron: Gertibaldi

    ... dat moment rinkelde beneden in de woonkamer de telefoon. “Laat die maar rammelen,” zei ze, maar toen ik opperde dat het Ella wel eens zou kunnen zijn, liet ze me toch gaan. In mijn blootje rende ik de trap af, weg van mijn eigen kamer waar ik me nooit eerder zo oncomfortabel had gevoeld. Waar was de tedere en attente Astrid in godsnaam gebleven? Hoe was het mogelijk dat zo’n lieve, minzame vrouw, met wie ik nog maar pas zoveel liefde en genot had gedeeld, in geen tijd veranderde in een heuse tiran, waardoor ik me niet meer veilig voelde in mijn eigen huis? Had ik me al die tijd zo in Astrid vergist en had ze een voor mij verborgen gebleven kinky kantje waar ik me niet in kon vinden? Ik liet mezelf in de bank zakken en had de hoorn van de telefoon al in mijn hand, toen ook Astrid de woonkamer binnenkwam. Haar borsten bleven voor driekwart bloot in het veel te ruim zittende basketshirt van mijn vriend. Het broekje daarentegen spande strak rond haar billen, al zal de enorme bobbel aan de voorkant daaraan beslist niet vreemd zijn geweest. Als een luipaard die haar prooi besluipt kwam ze naar me toe. Ze duwde mijn benen uit elkaar en knielde ertussen. Spaans benauwd kreeg ik het toen ze meteen aanviel op mijn borsten, waardoor ik met moeite mijn naam gezegd kreeg aan de telefoon. Helaas was het niet Ella aan de andere kant van de lijn, maar Bob. Hij begon direct aan een enthousiaste uiteenzetting van de tocht naar de Ardennen met zijn vrienden van de fietsclub. “Schat, dat kan je ...
    ... me straks toch allemaal vertellen als je weer thuis bent,” probeerde ik een beetje vaart in het gesprek te krijgen. Het liefst zou ik het meteen hebben beëindigd, maar Bob had alle tijd van de wereld en had niet eens door dat hij ongelegen belde. Blijkbaar vond Astrid dat hoogst amusant want met een lach van oor tot oor op haar gezicht boog ze in de richting van het toestel en drukte op de knop van de intercom. Uiteraard kon zij nu ook de stem van mijn vriend horen. Een kort moment was ik zelfs bang dat ze zich in het gesprek zou mengen, maar dat gebeurde gelukkig niet. Ze stond op en met starre blik keek ik haar na terwijl ze in de richting van de keuken liep. Even werd ik zelfs boos op mezelf omdat haar wiebelende billen in dat strakke broekje van Bob me helemaal niet koud lieten. Nou ja, suste ik mezelf, ondanks alles bleef Astrid wel gewoon een verrukkelijke vrouw. Luisterend naar Bobs verhaal over het flink golvende traject en over de mooie landschappen in het laatste deel van de tocht, hoorde ik Astrid in de keuken rommelen met de lades van de keukenkast. Zodra ze terug in de woonkamer kwam, sloeg ik snel een hand voor mijn mond om een verschrikt kreetje in de kiem te smoren. Astrid had aan de voorkant van het sportbroekje een stukje stof weggeknipt, waar de kunstpenis nu vrij en vrolijk doorheen piepte. Dit vergeeft Bob me nooit, dacht ik ontzet. Dinsdagavond al was zijn volgende wedstrijd en tegen die tijd zou ik ergens een identiek broekje moeten zien te vinden, want ...
«12...131415...»