The sky is the limit, deel 1 - Sex Verhalen

The sky is the limit, deel 1

The sky is the limit Ik zat een beetje op hete kolen. Ik was op weg naar Schiphol en zat op de ring van Amsterdam in de file. Wat er aan de hand was, wist ik niet. Wel wist ik dat ik op tijd op mijn bestemming moest zijn, want ik was ingepland voor een vlucht naar Manilla op de Philippijnen, en die moest natuurlijk op tijd vertrekken. De maatschappij zou er niet blij mee zijn als we te laat in de lucht zaten. Ik ben gezagvoerder op een Boeing 747-400, en men heeft mij verteld dat ik in die functie de jongste – ik ben 32 – van de maatschappij ben. Het zal wel, maar mij boeide dat niet zo. Wat mij meer boeide was met wie ik de vlucht zou moeten doen, en dat horen we pas als we in Skyport zijn. Skyport is een gebouw op Schiphol, pal tegenover de markante verkeerstoren, waar alle vluchten beginnen en waar de binnenkomende vluchten eindigen, althans voor de binnenkomende bemanningen. Gelukkig was daar pal tegenover ook de parkeergarage, waar ik mijn auto altijd neerzette als ik moest vliegen, zodat ik alleen maar een weg hoefde over te steken. In Skyport gingen we voor de vlucht altijd naar een soort vergaderkamer van de maatschappij, waar we kennis maakten met een deel van de bemanning. Het gebeurde dus vaak, dat ik mijn co-piloot pas daar ontmoette, hooguit twee of drie uur voor een vlucht. Daar bespraken we de vlucht, waarbij vaak ook de senior-stewardess aanwezig was en controleerden en bespraken we alle noodzakelijke informatie. Daarna liepen we dan via een paar scanpoortjes ...

... naar de gate, waar ons vliegtuig stond en gingen we aan boord om daar te controleren of alles aanwezig was. De senior-purser en zijn vrouwelijke collega controleerden of alles levensmiddelen aan boord werden gebracht en dat ze naar de juiste pantries werden gebracht. Met mijn co-piloot ging ik dan naar de cockpit en controleerden we vluchtschema's en natuurlijk de apparatuur aan boord. Daar waren we wel een uurtje mee bezig. En dan kon op een gegeven moment de vlucht beginnen, met taxiën naar de startbaan. Als we pech hadden en van de Polderbaan moesten opstijgen, dan duurde dat een klein half uurtje. Het raadselachtige van files is soms dat je niet weet waarom of waardoor er een file is. Dat was ook nu het geval. Het ene moment zat het verkeer nog muurvast, het andere reden we al weer met normale snelheid richting Schiphol. Dan let ik meestal op of ik ergens een oorzaak van de file zie: een auto-ongeluk of wegwerkzaamheden, maar deze keer was er helemaal niets te zien. Enfin, we reden weer en dat werd tijd ook, want anders kwam ik toch echt krap in mijn tijd te zitten. Een half uurtje later zat ik op kantoor in Skyport, waar ik met mijn co-piloot voor de komende vlucht kennis maakte: Dave Mitchell, een Canadees die in Toronto woonde. Van hem hoorde ik dat de stewardessen al aan boord waren, en dat gaf mij enige hoop. Ik kende maar één senior-stewardess, die zonder mijn toestemming – officieel moet de gezagvoerder aan de bemanning toestemming geven om aan boord te gaan – met ...