Voetjes op de grond (6)
Datum: 22-12-2017,
Categorieën:
Lesbisch
Auteur: Stanzie, Bron: Gertibaldi
... haar herinnerde. Ergens had ik het gevoel dat ze me nogal koeltjes begroette, maar zodra de deur achter me in het slot viel, begreep ik dat die houding vooral voor het oog van de buren bestemd was. “Eindelijk!” zei ze, haar armen uitnodigend naar me uitstrekkend. “Ja… eindelijk,” reageerde ik. Mijn tas gleed van mijn schouder en viel op de vloer. Het volgende moment stortte ik me als het ware in haar armen voor een stevige omhelzing en dito knuffel. “Lieve, lieve Marianne,” fluisterde ze, waarna ze me indringend aankeek. Als vanzelf werden onze monden naar elkaar toe gezogen. Wat volgde was een wederzijdse onstuimige en hitsige tongzoen, waarbij we doorheen onze kleding elkaars lichaam schaamteloos betastten. Op die manier werd het alsnog een zinderende begroeting, die me helemaal overtuigde dat Suzanne met evenveel verlangen naar dit moment had uitgekeken als ikzelf. “Wil je wat drinken?” vroeg ze nadat onze grootste ‘kus honger’ was gestild. “Nee, ik kom recht van tafel,” antwoordde ik. “Zullen we dan maar meteen naar boven gaan en het onszelf gemakkelijk maken?” Suzanne liet er beslist geen gras over groeien en wie was ik om nee te zeggen tegen haar voorstel. Ik was dus nog maar vijf minuten in haar huis toen ik al achter haar aan de trap op liep en bij elke trede die ze nam genoot ik van het sierlijke schouwspel van haar strakke billen in die witte broek. Eenmaal boven liep Suzanne direct de kamer binnen maar zelf bleef ik in de deuropening staan. Een huivering ging ...
... door me heen toen ik me realiseerde dat ik op het punt stond om het domein te betreden waar de vrouw die ik zo intens liefhad, zich liet neuken door die vriend van haar. Een even plotse als onverwachte opstoot van jaloezie hield me als aan de grond genageld. Anderzijds was ik wel weer zo nieuwsgierig dat ik toch maar de kamer rondkeek. Het eerste wat me opviel, was de grote houten kleerkast bij de tegenoverliggende muur. In twee van de drie deuren waren grote, ovalen spiegels verwerkt en de derde deur was een staaltje van prachtig houtsnijwerk. Daarna viel mijn oog op het opvallend grote bed. Het was gemaakt uit hetzelfde hout en de bedspon aan de kopse kant was veel hoger dan die bij het voeteneind. De sponnen bestonden uit stevige, vierkanten steunpalen, verbonden door twee houten leggers, waaraan een paneel was bevestigd, met hetzelfde soort snijwerk als de middelste deur van de kleerkast. Op het bed geen sprei, enkel een bordeauxrood laken met daarop twee grote hoofdkussens, elk met een linnen overtrek in een fel geeloranjerood motief. Wat ook opviel, dat was de overvloed aan gordijnen en muurkleden, die van de vloer tot aan het plafond reikten, allemaal even fleurig als de kussens op het bed. De gordijnen voor de ramen waren gesloten, maar toch was het niet donker in de kamer. Het was eerder een behaaglijke schemering, waarin ik me in normale omstandigheden best op mijn gemak zou voelen. Dit waren echter geen normale omstandigheden, dit was Suzannes liefdesnestje… Waar het ...