Mandy houdt van mannenbillen - Sex Verhalen

Mandy houdt van mannenbillen

... houden”. “Je hebt me erin geluisd?” vraag ik met een brede lach op mijn gezicht. “Ja en gelukkig ben je erin getrapt” zegt ze, waarop ze me weer zoent. “In dat geval: bedankt” antwoord ik oprecht, doch het feest lijkt ten einde, want Mandy maakt zich los uit mijn greep en zegt “maar nu moet je gaan, want ik heb nog een hoop werk te doen, voordat de brandweer morgen de controle komt uitvoeren. Op de klok tegen de wand zie ik dat het voorbij negenen is, dus ik respecteer haar “afwijzing”, maar zeg wel “je slipje”. Ze grijnst en zegt, terwijl ze het ding uit trekt en ik haar kale venusheuvel zie “beloofd is beloofd”. Mandy overhandigt mij het blauwe slipje, dat ik in de broekzak stop van mijn broek die ik van de vloer raap en daarna aan doe. Ook zij kleedt zich aan, waarna we afscheid nemen met een zoen en ik nogmaals de belofte moet doen om volgende week op de heropening te verschijnen, wat ik dan ook doe. Als ik de deur uit loop, roept zij me na “veel plezier met mijn broekje”, doch ik reageer er niet meer op en vertrek. De week die volgt heb ik meerdere malen seks met mezelf (en haar slipje uiteraard), doch ik ben verheugd als de werkweek erop zit en de dag is aangebroken dat ik Mandy weer zal zien. Voor de gelegenheid kleed ik me in een strakke jeans en een hip shirtje, maar aan mijn voeten draag ik slippers omdat de temperatuur nog steeds ver boven de vijfentwintig graden is, als ik naar de heropening ga. Geheel volgens verwachting is mijn ex-vriendin ook van de partij met ...

... haar nieuwe lover, doch ik laat dit gegeven mijn gemoed niet beïnvloeden, dus ik groet beiden en ga op zoek naar Mandy, die ik feliciteer met de heropening, waarna ik me bij enkele kennissen voeg om enkele drankjes te doen. Het barretje doet gezellig aan, nu het geheel aangekleed is, dus dit is ook hetgeen ik tegen Mandy zeg, als zij een praatje komt maken. Haar reactie is echter alles zeggend, want deze luidt “ik heb me kapot gewerkt de afgelopen week, maar toch heb ik voldoende tijd gehad om aan je kontje terug te denken”. Lachend reageer ik met “anytime, any place”. “Vanavond, hier, twaalf uur” antwoord ze, waarop ik vragend kijk en de vraag ook stel “maar al die mensen dan?” “Die zijn dan al naar huis” antwoord Mandy “mijn vergunning gaat morgen pas in, dus de heropening vindt met toestemming van de gemeente plaats, maar ik heb me er wel aan geconformeerd dat ik om elf uur iedereen de deur uit heb”. Kans om te reageren krijg ik niet, want er arriveren nieuwe gasten die Mandy feliciteren en een rondleiding wensen. De avond, of beter gezegd de paar uurtjes, vliegen voorbij, dus ik blijf samen met Mandy achter, als het personeel alles heeft opgeruimd en zij nog een laatste drankje gedaan hebben. “Was het lekker” vraagt Mandy, als ze de deur gesloten heeft achter het laatste personeelslid dat vertrokken is. “Wat?” vraag ik nonchalant hangend tegen de toog. “Mijn slipje natuurlijk” antwoord Mandy. “Best wel” antwoord ik assertief, want mijn eerdere ervaring met haar heeft mijn ...