Vannacht Ben Je... - 3 - Sex Verhalen

Vannacht Ben Je... - 3

... Zien ze me, kan ik ongemerkt doen wat hij vraagt of gaat dit veel te ver?Hij trekt mijn aandacht door met zijn voet mijn benen wijd te duwen en zegt ’toe, eerst je broek los, dan kan je wennen’. Ik kijk nogmaals om me heen, laat mijn hand onder de grote servet gaan die op mijn schoot ligt en trek het korte ritsje omlaag. Kut, had ik maar geen skinny jeans aan getrokken, nu zit alles zo strak. Een langslopende serveerster vraagt of we van alles genoeg hebben. Met een rood hoofd zeg ik gehaast ‘ja hoor, prima zo’. Pascal grinnikt onnozel en duwt zijn voet tegen mijn been.Mijn vingertoppen voelen de stof van mijn slipje. Ik trek het iets aan om te kijken of ik voldoende ruimte kan vinden. Moet ik met één hand knippen, of met twee? Jezus, dit gaan ze zien, dit kan ik nooit onopgemerkt doen. Pascal geniet van mijn worsteling. Ik buig voorover en vraag of ik het ook op het toilet mag doen. Hij schudt zijn hoofd en zegt ‘nee, hier en opschieten, ik heb straks een andere afspraak’.De punt van de schaar prikt in mijn zachte vlees, ik vertrek mijn gezicht. Hij kijkt me stoïcijns aan en tikt op zijn horloge. Ik moet opschieten. Tot mijn opluchting krijg ik de linkerkant gemakkelijk doorgeknipt, daarna volgt de rechter. Een man aan de tafel schuin naast ons kijkt naar mijn vreemde bewegingen. Ik kijk hem zo boos aan dat hij gelijk weg kijkt. In tussentijd streelt de knie van Pascal langs mijn dijbeen. Die verdomde kleine tafeltjes ook.Opgelucht leg ik de schaar op tafel, Pascal knikt en ...

... maakt een handbeweging dat hij mijn slipje wil hebben. Ik veer even op en probeer het ding uit mijn broek te trekken. Er gaat een pijnscheut door mijn onderlijf als het lapje stof door mijn strakke bilnaad en langs mijn gevoelige schaamlippen schuurt. Ik zweet me rot, ben drijfnat van geilheid terwijl meneer Pascal genietend toekijkt.Als ik het zwarte slipje uiteindelijk verlost heb maak ik er prop van en probeer hem deze naast de tafel aan te geven. Tot mijn verbazing pakt hij hem zonder protest aan en legt hem op zijn schoot. Er gaat een golf van opluchting door me heen. Godzijdank heb ik deze beproeving overleefd zonder dat men het heeft gezien, hoop ik.Hij heeft zijn bord inmiddels leeg en wijst op de zalmfilet die nog op mijn bord ligt. Ik kijk hem vragend aan waarop hij fluistert ‘je mag kiezen, vingeren of dat tussen je benen’. Ik heb het gevoel dat mijn ogen uit mijn hoofd rollen, zo ongeloofwaardig kijk ik hem aan. Dat kan hij toch niet menen, dat is toch een absurde keuze? Mijn besluit is snel gemaakt, ik ga dat echt niet tussen mijn benen stoppen.Met veel omhaal prik ik de zalm aan mijn vork. Zijn ogen glinsteren als ik de zalm demonstratief in mijn mond stop en mijn vette lippen opzichtig aflik. De man aan de tafel naast ons kijkt me opnieuw verbaasd aan als ik het laatste reepje zalm met mijn tong bewerk en er demonstratief bij kreun. Pascal beweegt onrustig, dan pas zie ik dat de hand in zijn schoot langzaam beweegt. Hij kijkt me recht in mijn ogen, wijst naar ...