De “kathoey” lounge (deel 2) - Sex Verhalen

De “kathoey” lounge (deel 2)

Samen met Niam loop ik door de Thaise stad, terwijl niemand oog voor ons lijkt te hebben. De verdraagzaamheid richting de derde sexe is immens in deze stad, zo blijkt als wij een drankje nuttigen op een terras, dat vooral bezet wordt door dames met iets extra’s. Nu is het aan Niam absoluut niet te zien, maar er blijken ook “dames” enorm te koop te lopen met hun handelswaar, want dat blijkt volgens Niam vooralde reden van hun gedrag: seks en geld! Verblind door mijn vrije denkwijze vraag ik Niam “zien mensen het bij jou wel eens?” “Wat?” vraagt zij terug. “Dat je een vrouw met een pik bent” verduidelijk ik. “Een hele enkele keer, maar dat ligt vooral opgesloten in het feit dat ik fulltime door het leven ga als vrouw, omdat ik dat voor mijn gevoel ben, begrijp je?” antwoord Niam. “Ik denk het wel” antwoord ik, waarna zij zegt “er zijn vele soorten Kathoey beste Dean, dat maakt het leven juist zo verrassend en vrij”. “Vrij?” vraag ik. “Ja, je mag zijn wie je wilt zijn, als een ander dat weet te respecteren. Dat is juist wat dit land mooi maakt” antwoord Niam, waarop ik begripvol knik en besluit het onderwerp te laten rusten. Tijdens het tweede drankje lijkt Niam ietsjes uit het veld geslagen. Het is alsof er plotseling een verdriet overvalt, want ze is stil en staart wazig voor zich uit, dus ik vraag “wat is er?” “Geloof jij in liefde op het eerste gezicht?” vraagt Niam. “Joh, dat weet ik eigenlijk niet” antwoord ik, aangezien het niet iets is dat me ooit is overkomen. Ze ...

... negeert mijn reactie en zegt “wanneer moet je weg?” “Waarheen? Hoezo weg?” vraag ik. “Naar huis” legt zij uit. Denkend aan de reden van mijn aanwezigheid en de grootte van de portemonnee van mijn kennis, in combinatie met de uitdaging van zijn probleem in dit vreemde land, antwoord ik “dat kan nog wel even duren, dus maak je daar maar niet druk om”. Mijn woorden doen haar goed, maar haar reactie is vreemd, want ze zegt met een speelse blik “ik wil je fouilleren”. “Fouilleren?” reageer ik stomverbaasd, maar ze knikt slechts bevestigend en vraagt “in welk hotel verblijf je?” Als ik de naam van mijn hotel noem, is haar reactie passend, want deze luidt “doe maar duur”. Ze staat echter op, reikt me de hand en zegt “meekomen jij, nu!” Haar hand heeft de mijne stevig beet, als ze met een flinke pas, door de straten van de stad loopt, linea recta richting mijn hotel. “Welk kamernummer?” vraagt Niam op dwingende toon. “923” antwoord ik, waarna zij bij de receptie het woord voert en tot mijn verbazing de sleutel krijgt overhandigd. In de lift staan we bijna tegen de achterwand, aangezien het er erg druk is. Ik schrijf bijna, want er is exact genoeg ruimte om elkaars billen te strelen, wat wij dan ook met ingehouden opwinding doen. Zodra de deur van de kamer achter ons in het slot slaat, vinden onze monden elkaar, maar echt lang laat Niam de zoen niet duren, want ze zegt nogmaals de vreemde woorden “ik wil je fouilleren”. Ik speel het spel mee, althans zoals ik denk dat het gespeeld zal ...