Spelletjes van Jolijn - 9 - Sex Verhalen

Spelletjes van Jolijn - 9

De spelletjes van Jolijn, deel 9. Mijn collega Jolijn had steeds het initiatief gehad in de overspelige seksrelatie die we erop na hielden. In de auto, op kantoor, in de hotelkamer waar we vanwege ons werk samen belandden. En zo ook nu; aan het eind van deel 8 heb je kunnen lezen dat ze een verrassing voor me in petto heeft, aanstaande donderdag. Donderdagochtend, 8:30 uur. Daar zat ik dan, in mijn eigen auto, op de parkeerplaats bij kantoor. Ik was ontzettend nieuwsgierig wat Jolijn voor mij gepland had, een week nadat ik haar had meegenomen naar die hotelkamer, en haar daar had vastgebonden. De afgelopen dagen had ik talloze keren gevraagd naar haar plannen, of een kleine hint in die richting. Maar ze had me niets gegeven, nog geen strohalm. Het was vooral nieuwsgierigheid, maar ik moet ook bekennen dat het me direct duidelijk was dat ze me geen tipje van de sluier zou gunnen. Ik zag echter dat ze genoot van mijn nieuwsgierigheid, en dus speelde ik het spelletje graag mee, zelfs iets vaker dan ik nodig vond. Ik was nogal verzonken in gedachten, dus het was een verrassing dat Jolijn ineens naast de auto stond en open deed. Ze gaf me direct op zakelijke toon de instructie het parkeerterrein te verlaten, zonder verdere poespas. Ik volgde haar aanwijzingen, en wederom zetten we koers over de A2 richting Utrecht. Ik probeerde nog met wat gerichte vragen iets wijzer te worden over onze bestemming, maar Jolijn zei niets. Sterker nog, Jolijn zei helemaal niets; ze hield het ...

... louter en alleen bij zakelijke aanwijzingen over de te volgen richting, me verder volledig negerend. Na bijna een uur rijden was de bestemming me echter duidelijk. "Hier de afslag," waren de enige woorden die ze zei, wijzend naar Hotel Breukelen. Ik snapte direct waar we heen gingen. Jolijn had de vorige week al meerdere malen gezegd dat ze het zo heerlijk had gevonden dat ik die hotelkamer voor ons had geboekt, en nu had ze dus hetzelfde voor ons gedaan. Ik parkeerde de auto, en Jolijn gebood me haar te volgen. We liepen net als een week geleden het hotel binnen. Deze keer was het echter duidelijk dat Jolijn de leiding had, en ze vertelde me haar te volgen. Dat deed ik dus ook maar toen ze tot mijn verbazing niet naar de receptie liep, maar direct afging op een van de openstaande liftdeuren. In de lift drukte ze resoluut op de 2e etage, en toen de liftdeuren zich sloten keek ik Jolijn vragend aan. "Zou ze op een andere manier al ingechecked hebben ofzo?" vroeg ik me af. Jolijn zei echter niets, en deed net of ze me niet vragend zag kijken. Aangekomen op de 2e etage ging Jolijn direct af op een kamer. Nummer 213, las ik. Bij de deur aangekomen haalde ze niet zoals ik verwacht had een sleutel tevoorschijn, maar klopte ze aan. Met nog meer verbazing keek ik haar aan, maar Jolijn deed net of ik er niet was. De deur ging open, en ik besefte me dat ik dit had kunnen bedenken, vanaf het moment dat ik wist dat we naar dit hotel zouden gaan. Daar stond Sophie, in de deuropening, me ...