-
Nacht in Bodega Bay
Datum: 7-7-2018, Categorieën: Anaal Hardcore, Rijpe Auteur: roytennant, Bron: xHamster
... rug naar me toe – bovenop me getrokken. “Voorzichtig” fluistert ze, terwijl ik weer begin te stoten.O jezus, ik zit in haar kontje.Op de een of andere manier heeft ze mijn pik naar haar andere gaatje weten te brengen. Er is geen twijfel, ze trekt niet terug, ze schrikt niet, ze wil dit. Ik heb nog nooit in mijn leven anale seks gehad. Geen vriendin waar ik het bij durfde aan te pakken. Niet ervaren genoeg. Ik kon er alleen maar van kwijlen op het Internet. En nu dring ik millimeter voor millimeter door in haar andere gaatje. Het gevoel is nergens mee te vergelijken, zo strak, zo geil en zo intiem tegelijk. Met haar hand begeleidt ze me terwijl ik steeds dieper begin te stoten.Ik verhoog mijn tempo. Ze kreunt, maar nu op een heel andere manier, diep vanuit haar keel. We zijn weer met volle kracht aan het neuken, maar nu zoals ik in mijn natste dromen niet had kunnen meemaken. Ze raakt erg opgewonden, haar adem versnelt en haar kreunen wordt nog dieper. Ze vingert zich nu met haar eigen hand, terwijl ik sneller en sneller stoot en ik haar beide borsten met mijn handen omvat. Ik trek plagerig aan haar tepels die kaarsrecht overeind staan. Haar billen ...
... duwt ze hard naar achteren, in het ritme van mijn stoten. Ik geloof niet dat ik dieper in haar kan. Ik heb haar kontje opgevuld tot aan het uiterste begin van mijn pik. Ze kreunt nu zonder inhouden, roept onverstaanbare dingen in haar eigen taal – ik weet gewoon zeker dat iemand dat in zijn kamer moet horen – en begint te schokken in een wild, langgerekt orgasme; haar lichaam trekt zich krom als een hoepel. Dat trekt mij ook over de streep. Ik zie letterlijk sterretjes terwijl mijn zaad maar blijft spuiten en spuiten.Terwijl ik uithijg en me langzamerhand weer bewust word van het geluid van de misthoorn, voel ik een kus op mijn voorhoofd. Ze draait zich om en loopt weg, terug naar de appartementen. Ik zal haar nooit meer zien.De volgende dag word ik bij de parkmanager geroepen. Een stel heeft ons inderdaad vanaf hun balkon bezig gezien en heeft geklaagd. Ik word ontslagen, uiteraard. Ik berust in mijn lot. Als ik het kantoor van de manager verlaat roept hij me nog een keer terug. Hij kijkt me aan, met een vreemde mengeling van afkeuring en waardering. “Ik hoop dat ’t het allemaal waard was” zegt hij. Ik knik. “Meer dan je ooit zult weten” verzeker ik hem.