Els - 2 - Sex Verhalen

Els - 2

Klik hier voor het vorige deel uit deze serie:Els - 1Eerste keer met IlseIk keek op mijn telefoon. Het appje was van Ilse. “Wat ben je aant doen?”, vroeg ze. Ik besloot haar maar even te bellen, want ik wilde haar vertellen wat er net gebeurd was.“Je hebt wat!?”, riep Ilse door de telefoon, “je had wel verkracht kunnen worden!”“Ja ja, weet ik ook wel”, zei ik zachtjes.“Je bent echt niet wijs hoor”, zei ze weer, “dat doe je toch niet als je alleen bent?”Onwillekeurig moest ik lachen. “Nee, wattan, had je erbij willen zijn?”, grinnikte ik.“Nee, natuurlijk niet. Of nou ja misschien wel, is wel veiliger.” en toen schoten we allebei in de lach.We kennen elkaar al sinds de kleuterschool en zijn eigenlijk vanaf het begin af aan al beste vriendinnen geweest. Vroeger zaten we bij elkaar in de klas, maar toen we vorig jaar naar de brugklas moesten kwamen we allebei in een andere klas terecht. Ilse zit nu in 2Havo en ik doe de verlengde brugklas, omdat het nog niet helemaal zeker is of ik havo of mavo ga doen. Er is dus nog een kans dat we later weer bij elkaar komen te zitten. Ik was blij dat ik het verteld had. Gelukkig weet ik ook dat ik bij Ilse altijd terecht kan en over van alles en nog wat kan praten. Onze vriendschap gaat zo ver dat we ook meer doen dan alleen vriendinnendingen. We willen het allebei geen sex noemen, want we willen niet lesbisch zijn, maar we proberen wel regelmatig dingen bij elkaar. En ondanks dat Ilse altijd alleen maar over jongens praat, merk ik dat ik ...

... het toch wel erg fijn vind om aan haar te zitten en geniet ik intens als ze mij likt.Dit is allemaal een maand of 6 geleden begonnen. Ik weet het nog precies, het was 10 mei 2018. Een, ondanks dat het al een paar dagen mooi weer was geweest, enorme regenachtige, natte dag. Ilse was bij mij blijven logeren en we liepen allebei nog in onze “goedemorgenkostuum” rond, een lang t-shirt en onderbroek.“Wat gaan jullie vandaag doen?”, vroeg mama. “'T is bar en boos buiten. En hier binnen ook zo te zien”, lachte ze toen ze ons als 2 zoutzakken onderuit gezakt op de bank zag zitten. “Ik ga zo boodschappen doen, als jullie meewillen dan moet je snel gaan aankleden.”“Mwah”, zei ik, “geen zin in.”“Dat vermoeden had ik al”, zei mama. “Dat komt goed eigenlijk wel goed uit, want ik wilde ook nog even langs tante Kees.”“Wie is dat?”, vroeg Ilse.“Dat is een stoffig oud lijk die maar niet wil beseffen dat ze eigenlijk allang dood is. Het kreng blijft maar adem halen”, zei ik. “Oftewel, ze is dik en oud en ze heeft zo een donkere snor zoals je die bij Marokkaanse vrouwen ook vaak ziet. Het zou mij niet verbazen als ze tijdens de 80-jarige oorlog tegen de Spanjaarden nog meegevochten heeft. En misschien nog wel als man ook, vandaar die snor”, lachte ik.Ilse schoot in de lach en ook bij mama zag ik een glimlach verschijnen. Ze deed erg haar best om niet te lachen. “Nou, ik hoor het al, jij hebt daar geen zin.”“Misschien kun je mij nog een paar akkoorden leren?”, vroeg Ilse.“Oh ja, leuk”, zei ik en ...