Een Druilerige Dinsdag
Datum: 26-6-2018,
Categorieën:
Werk
Auteur: Glacian, Bron: Opwindend
... al 24 jaar voor de eigenaar. Thomas kende haar vrij goed, aangezien ze beiden onderdeel uitmaakten van het clubje dat de bedrijfsuitjes regelden. Een tof mens, vond hij, met een vriendelijk gezicht en goed karakter, maar verder helemaal niet zijn type. Altijd degelijk en formeel gekleed, klein en redelijk stevig van postuur, met kort rood haar op een rond gezicht. Alleen haar enorme boezem trok de aandacht. Het formaat van haar borsten was werkelijk fenomenaal en Thomas vroeg zich wel eens af tijdens de vergaderingen over uitjes, of ze niet vaak last van haar rug zou hebben.“Ik snap wel waarom je kijkt. Ze is werkelijk een plaatje,” vervolgde Agnes haar opmerking. “Als ik op vrouwen zou vallen, zou ik het wel weten.” Ze knipoogde naar Thomas, en pakte wat koffie uit de pot. Rood aangelopen stond Thomas even met zijn mond vol tanden. De opmerking en de knipoog werden hem teveel. Dit had hij nooit van Agnes verwacht en hij was wanhopig op zoek naar een gevat antwoord. “Ehm..eh..”, stamelde hij. “Weet je wat, ik kom straks wel even langs voor gesprek, wanneer je je tong weer gevonden hebt.” Zachtjes lachend liep Agnes het keukentje uit. Thomas mompelde wat in zichzelf, vulde zijn mok opnieuw en ging terug naar zijn afdeling, om de rest van de dag hard door te werken. Zijn concentratie faalde ditmaal niet en voor hij het wist was de dag voorbij gevlogen. Kwart over zeven gaf de klok op zijn bureau aan en hij was toe aan een verzetje merkte hij. Hij overwoog om vanavond even naar ...
... het café bij hem om de hoek te gaan. Genoeg van zijn vrienden waren vast te porren voor een doordeweeks biertje en wellicht dat dit zijn gedachten even van Sasja af zou halen. De Ruiter was een café waar genoeg dames van uiteenlopende leeftijd rond liepen, dus als hij zich daar op kon richten kwam het vast goed met die afleiding. Afgelopen weekend had hij er nog een leuke meid gezien, maar helaas voor hem had ze een of andere kerel aan de haak geslagen en aan de hand meegenomen naar een opslagruimte. Het was vrij simpel om te raden wat daar was gebeurd, toen ze een tijdje later redelijk verhit terug was gekomen, met in haar kielzog een breeduit lachende vent. Wie weet keerden zijn kansen vanavond. Het leek hem een goed plan.Thomas sloot zijn computer af en begaf zich richting de uitgang van het pand. Hij was weer eens de laatste merkte hij en de lichten waren bijna overal al uit. Hij passeerde de financiële administratie toen hij zijn naam hoorde roepen. De deur stond op een kier en hij moest zijn ogen even laten wennen aan de duisternis toen hij de ruimte binnen stapte. Tot zijn verbazing zag hij Agnes op haar bureau zitten, benen over elkaar en naar achteren leunend. Stomverbaasd bleef Thomas staan. Ze nam hem uitgebreid in zich op en kwam overeind. “Zo, ben je eindelijk klaar? Dat duurde even.” Niet wetend hoe te reageren zag hij dat ze naar hem toe kwam gelopen, een vastberaden blik op haar gezicht. Maar er was ook iets anders te zien in haar ogen. “Weet je, ik houd van ...