De Nieuwe uitdaging (13+slot) - Sex Verhalen

De Nieuwe uitdaging (13+slot)

... honderd procent op jouw talent en inzicht.” “En op die van Son… mevrouw Scholten,” vulde Carl aan. In een spontaan gebaar legde hij een arm om haar schouder. “Zonder deze grote dame had ik het nooit gered, Jos.” Glimlachend keek Jan Terburg hen een paar keer om de beurt aan, waarna hij goedkeurend knikte. “Jullie nooit geziene samenwerking is een zegen voor ons bedrijf. Jullie vormen een fantastisch team. Maar goed, dit gezegd hebbende, wil ik een vervolg van de festiviteiten niet in de weg staan. Jullie hebben het verdiend.” De algemeen directeur had de deurkruk al in de hand om de deur te sluiten toen Carl plots een ingeving kreeg. “Jos?” “Ja?” “Kun jij ermee leven als wij twee deze namiddag vrijaf nemen? Ik heb mijn secretaresse namelijk een etentje beloofd als het goed zou aflopen.” Jos Terburgs glimlach werd binnen twee seconden een hartelijke schaterlach. Carl en Sonja keken elkaar vragend aan, niet wetend wat er zo grappig was aan Carls vraag. “Doen!” zei Jos, zodra hij uitgelachen was. “Absoluut doen, Carl. Geniet er maar van, allebei.” “Ben je nu boos op me?” vroeg Sonja toen ze weer alleen waren. “Boos? Omdat je me niet vertelde hoe jij aan die informatie kwam? “Ja, dat bedoel ik.” “Welnee, malle meid,” antwoordde Carl oprecht. “Waarom zou ik? Het zal best moeilijk voor je zijn geweest. Nu ik alles weet vind ik het zelfs heel knap van je dat je er onder die druk toch in geslaagd bent om het voor jezelf te houden. Je hebt juist gehandeld, Sonja, zit daar maar ...

... niet over in. Vertel me liever waar we gebleven waren voor Terburg binnenkwam.” “Bij dat dansje.” Sonja’s antwoord werd begeleid door een ondeugende knipoog. “Juist ja… dat doet mij er aan denken dat ik je nog helemaal niet verteld heb hoe het er op de directieraad aan toeging. Wil je het horen?” “Ik dacht dat je het nooit zou vragen…” Meer dan belangstellend ging ze er helemaal voor zitten en spitste haar oren. “Ik ben er helemaal klaar voor!” Uiteraard wilde Sonja zijn verhaal maar al te graag horen. Het was niet helemaal duidelijk of hij het nu bewust of onbewust deed, maar Carl stelde haar geduld nogal op de proef door een veel te grote bocht als inleiding te nemen. Uiteindelijk kwam hij toch tot hetgeen ze graag wilde weten. Naarmate zijn verhaal vorderde werd hij wel steeds enthousiaster. 14) “Het liep perfect!” zei Carl, bijna uitgelaten. “Mijn god, Sonja, je had het gezicht van Opdebeeck moeten zien. Het was onbetaalbaar. Toen ik aan het einde van mijn uiteenzetting vroeg of er nog vragen of opmerkingen waren, bleef het muisstil. Midden die stilte keek ik Opdebeeck aan en zag hoe hij, groen van nijd, naar beneden zat te staren Meyer en Pasmans, maar vooral Van Camp, probeerden nog wel om hem met niet al te subtiele gebaren duidelijk te maken dat het zijn beurt was om het woord te nemen. De sukkel leek daardoor alleen nog verder ineen te krimpen, tot hij uiteindelijk als een geslagen hond de vergaderzaal uitvluchtte. Dat ons voorstel met twaalf stemmen tegen drie werd ...