Hete nachten in Hannover - Sex Verhalen

Hete nachten in Hannover

... Zullen we afspreken om half zes.” “Dat is goed” en Mirjam vervolgt het gesprek met afspreken waar ze elkaar ontmoeten. Ze belt erna het restaurant en reserveert een tafeltje. Eind van de middag ontmoeten ze elkaar. Opnieuw merkt Mirjam dat hij gewoon een heerlijke man is, attent en lief. Ze genieten van elkaars aanwezigheid en ondertussen passeert een vier gangen menu. Na het dessert wachten ze op koffie. Ronald pakt over tafel de handen van Mirjam. “Ik wilde je nog één keer zien” begint hij, “ik ga weg bij Comsys en weg hiervandaan.” “Hoe dat zo?” vraagt een verbaasde Mirjam, “begeleid je mijn server project niet?” “Nee, daar heb ik andere collega’s voor die even adequaat zijn. Maar Annette heeft intern gesolliciteerd en heeft nu een goede baan geaccepteerd bij de Belastingdienst in Apeldoorn. Een van de voorwaarden is dat ze in de omgeving van Apeldoorn woont dus wil ze verhuizen en ja, ik ga mee.” “Jammer, ik had je graag af en toe nog wel eens willen spreken, maar schat het zei zo.” De koffie wordt gebracht en ze zwijgen een paar tellen. “Ik denk dat het voor beide partijen beter is. Elkaar niet meer zien want Mirjam, nu ik je weer zie kriebelt het weer en moet ik moeite doen om straks weg te gaan maar het moet, lieve schat het moet, dat weten we allebei.” Nu pakt Mirjam de handen van Ronald. “Ik begrijp je schat, we weten dat dit moet maar ik besef wel dat ik met jou een paar hele fijne dagen heb gehad en daar ben ik je dankbaar voor. Ik vergeet je nooit meer lieve ...

... schat.” “Dat doe ik jou niet meer Mirjam want diep in mijn hart hou ik nog steeds van je.” Ze drinken zwijgend van hun koffie. Dan rekent Ronald af, Mirjam wil dat niet maar hij staat erop en ze laat het. Hij helpt haar in haar jas en ze lopen naar het parkeerterrein waar hun auto’s redelijk dicht bij elkaar staan. Er staat een bankje en daar gaan ze nog even zitten. Mirjam wil een tongzoen. Ronald voelt een traantje van haar. “Niet huilen schat, we moeten lachen, lachen om de mooie hete dagen die we in Hannover hebben gehad.” “Ja” snikt Mirjam, “dat weet ik schat maar het is moeilijk, jou te laten gaan. Zie ik je echt nooit meer?” “Nee meisje, dat is beter, geloof me, anders doen we dingen waar een van ons spijt van krijgt.” Ze valt tegen hem aan en snikt. In zijn armen voelt het geborgen, oh, wat heeft ze dit gemist en nu moet ze het voor altijd missen. Dan komt ze rechtop en pakt een tissue uit haar tasje. Ze veegt haar tranen droog. Ze drukt haar mond weer op de zijne en een lange liefdevolle tongzoen volgt. Dan staan ze op en lopen langzaam naar hun auto’s. “Vaarwel lieve schat, ik zal je nooit vergeten.” “Vaarwel Mirjam, ik vergeet jou echt nooit meer.” Ronald kust haar nog een keer en draait zich om. Met spijt in haar hart ziet ze hem naar de auto lopen, instappen en hij rijdt weg. Ze kijkt de lichten na en stapt dan zelf in. Min of meer op automatische piloot rijdt ze naar huis en parkeert haar auto in de garage. Ze moet verder, verder met haar leven, met Ben en haar werk ...