Koffie voor de krantenjongen. ( herschreven ) - Sex Verhalen

Koffie voor de krantenjongen. ( herschreven )

... een man van weinig woorden." lacht ze weer. " Gelukkig heb ik net een stevige pot koffie gezet want ik kom namelijk net uit de nachtdienst." Jens kan terwijl de vrouw naar keuken loopt, het niet laten om haar even te bekijken. Ze is gekleed in een verpleegster uniform. De strakke witte broek zit perfect gevormd rond haar billen. Helaas duurt dit maar even en het aangezicht verdwijnt de keuken in. Een paar minuten later komt ze terug met een twee koppen dampende koffie. " Hier, dan krijg je misschien wat meer energie." De vrouw geeft Jens zijn koffie en zet haar eigen koffie op de tafel. " En nu maar even je wond schoonmaken, anders gaat het ontsteken" Jens lacht. " Dat kunnen we maar beter niet hebben he." De vrouw kijkt hem aan. " Ah, je hebt je stem weer teruggevonden!" Ze lacht en opent de verbandtrommel. " Ik ben trouwens Vera, hoe heet jij eigenlijk? " Jens neemt een slok van zijn koffie. " Mijn naam is Jens." Vera pakt een doekje uit de verbandtrommel en dept het bloed van zijn wond. Dit geeft Jens de kans om haar nog beter te kunnen bekijken. Ze heeft een lief gezicht, met mooie groene ogen. Haar lang, krullend, bruin haar hangt los tot aan haar schouders. Jens kan het ook niet laten om even naar onder te kijken. Haar borsten zijn verpakt in een wit bloesje dat alles te wensen overlaat. Maar hij kan wel met zekerheid zeggen dat ze zeker geen kleine borsten heeft. Jens blijft net iets te lang naar haar kijken. Plots kijken twee groene ogen hem aan. Hij kijkt meteen ...

... beschamend weg en voelt dat hij rood aan het worden is. Een glimlach verschijnt op het gezicht van Vera terwijl ze de jodium pakt. " Dit kan een beetje prikken, dus tanden op elkaar." Ze laat een paar druppels op de wond vallen. "AAAH" Jens slaat een kreet en trekt meteen een pijnlijk gezicht. "Zo'n pijn doet het toch niet?" reageert Vera. "Nee, kramp!" zegt hij pijnlijk. " Ik denk dat ik een spier heb verrekt toen ik gevallen ben." Vera pakt een pleister uit de verbandtrommel en plakt deze op de wond. " Daar heb ik wel wat voor. Wacht even, dan haal ik het ff." Vera staat op en loopt weer naar boven. Jens zucht terwijl de kramp langzaam uit zijn lichaam trekt. Hij pakt zijn koffie, en drinkt een grote slok. Wat een manier om de dag te beginnen. Intussen is Vera teruggekomen, en heeft een flesje in haar hand." Ik heb wat olie dat wellicht de spieren wat zal ontspannen en de pijn wat zal wegnemen." Ze draaide het dopje van het flesje af en giet wat olie op haar handen. " Of heb je dat liever niet" kijkt ze nu vragend naar Jens. "Nee, dat mag wel hoor" gaf hij toe. " Beter dan dat ik met spierpijn blijf zitten". Jens kan niet geloven dat dit nu allemaal aan het gebeuren is. Voor hem zit een mooie vrouw die hem binnen enkele momenten zal gaan masseren. Bij het idee alleen al om haar handen te voelen, maakt hem een beetje opgewonden. Hij keek naar Vera terwijl zij haar handen over zijn been laat gaan. Het zachte gevoel dat haar handen teweeg brengt geeft hem kippenvel. Hij voelt dat ...