Jetlag - Sex Verhalen

Jetlag

Het vliegtuig zit al halfvol als ik naar binnenstap. Ik begroet de stewardess met een glimlach en een knikje, en zoek mijn stoel. Ik baal dat ik geen plaatsje aan het raam kon krijgen. Ik ben doodmoe, en had graag even willen slapen. Dat wordt een lange vlucht naar huis, mopper ik in gedachten. Ik prop mijn handbagage in het kastje, vis er een boek uit en ga zitten. De obligate veiligheidsinstructie laat ik aan me voorbijgaan. Na talloze vluchten kan ik de riedel foutloos opdreunen.‘Sorry, mag ik er even langs?’ Een dame van respectabele leeftijd glimlacht vriendelijk naar me. ‘Ik zit naast u’. Ik sta op, en help haar koffertje in het overvolle kastje. Ze bedankt me uitvoerig en gaat naast me zitten. Ik pak mijn boek weer op, maar mijn kersverse buurvrouw zit duidelijk om een praatje verlegen. Ik antwoord beleefd, maar al na een paar minuten wordt het duidelijk dat ze me haar hele levensverhaal wil vertellen. En aangezien ze minstens 70 is, kan dat een langdurig verhaal worden… Ik knik en glimlach op de juiste plaatsen, en laat mijn gedachten afdwalen naar een bank op de beurs waar ik net vandaan kom, en een heerlijke nacht in het duister.Het onophoudelijke geklets naast me zorgt ervoor dat de slaap geen vat op me krijgt, en na een paar uur ben ik onherroepelijk over dat dode punt heen. Mijn buurvrouw is intussen in slaap gevallen. Zul je net zien. Met een zucht zet ik de koptelefoon op, zoek een film uit en zak wat onderuit. Met een beetje geluk is de film zo saai dat ik ...

... alsnog in slaap sukkel. Een paar films later zit ik echter nog met open ogen, en wordt mijn buurvrouw weer wakker. Ze klept aan één stuk door, klampt zich aan me vast bij de douane en de bagageband, en drentelt achter me aan richting uitgang. Ik ben doodmoe en luister allang niet meer. In plaats daarvan draai ik me resoluut om bij de taxistandplaats, steek een hand uit en zeg: ‘Het was gezellig, tot ziens!’ Een beetje beduusd zwijgt ze eindelijk , terwijl ik in een taxi stap. De chauffeur legt mijn koffer achterin en rijdt weg.De zon schijnt fel als we bij mijn huis stoppen, maar mijn tijdsgevoel zegt iets heel anders. Ik reken af en pak mijn koffer aan. Ik loop het flatgebouw in, haal mijn post uit de brievenbus en neem de lift naar boven. Nog heel even, en ik lig in mijn eigen bed… Net voordat de liftdeuren weer dichtschuiven, houdt iemand ze tegen. ‘Oh, dank je, lieverd!’ Een bekende stem slaat tegen mijn oren. Nee toch… Mijn buurvrouw uit het vliegtuig is net zo verbaasd als ik. ‘Nee, maar! Had maar even gezegd waar je woonde, dan had je mee kunnen rijden!’ Ze wurmt haar koffer de lift in en gaat naast me staan. Ik glimlach vermoeid. ‘Ik woon hier sinds dit weekend,’ legt ze uit. ‘Thomas heeft me helpen verhuizen.’ Ze knikt stralend naar de man die bij ons in de lift is komen staan. Ik pers er nog een glimlach uit en schud zijn uitgestoken hand. Ik slaap al half, zie er vast doodmoe en verlopen uit. Het interesseert me bijzonder weinig. Ik wil maar één ding: mijn bed in! ...