De avonturen van Hannah (5) - Marijke - Sex Verhalen

De avonturen van Hannah (5) - Marijke

... hoort het echtpaar. Ik kijk naar hen. De vrouw zegt tegen de man, “Wat een lekker ding, hè?”, waarop de man zegt, “Zeker, maar ze mag niet naar binnen, ha ha.” Ik merk - zelfs in deze nijpende situatie met enige trots - dat in elk geval haar man niet ziet dat ik geen vrouw ben. Ik bel aan voor de derde keer, inmiddels trillend van paniek, woede en vernedering. Ik ga diep door mijn knieën, zet mijn ene voet wat naar de zijkant, maak een diepe buiging met mijn hoofd, trek mijn jurkje zo breed als het kan, en zeg hardop: “Mevrouw Eva, mag ik alstublieft bij u binnenkomen.” Het echtpaar heeft veel plezier. Eva zegt, “Nou sletje het is niet perfect, maar kom maar binnen.” Nadat Eva de deur achter ons heeft gesloten, geeft ze mij een klein schortje en een wit diadeem voor in mijn haar. Ze zegt verder, “En mevrouw de Rijk wil dat je dit omhebt.” En voor ik weet heb ik een halsband om mijn nek. Ik zie in de spiegel in het halletje dat de halsband rood is, en een goudkleurige ring aan de voorzijde heeft. Ze buigt en maakt mijn beide pumps met een slotje vast. Ik zie dat Eva hetzelfde gekleed is. Ook zij heeft slotjes op haar pumps en een halsband om. Ook om elke pols krijg ik een rood bandje met een ringetje eraan, net als Eva zelf om heeft. Eva doet de deur naar de kamer open. 2. Mijn dochter Julia zit in haar spijkerbroek en ruim zittende bloes op een grote stoel. Mevrouw de Rijk zit naast haar in een andere stoel. Zij is chique gekleed in een beige kokerrok, huidkleurige panty of ...

... kousen en beige pumps. Ze draagt een mooie getailleerde witte bloes. Ze zitten gezellig te keuvelen. Ze doen alsof ze ons niet zien binnenkomen. Ik doe wat Eva doet, en ga netjes in de houding staan met mijn gelaat naar de grond. “Wat doe jij, Marijke?” vraagt Julia. “Ik heb een paar schoonheidssalons in de stad. Daar kun je terecht voor pedicure en voor gezichtsbehandeling. We doen ook piercings, en daarom verkopen we ook oorbellen en andere bijouterie. Er zijn ook zonnebanken. We werken samen met een dameskapster, als iemand een volledige behandeling wenst.” “Goh, dus je bent een echte onderneemster.” “Ja, zeker, je moet maar eens komen kijken. En neem Hannah mee. Zij heeft echt een pedicure nodig, en een kleurtje.” “O dat is een goed idee.” “Dan zet ik meteen een paar piercings.” Ik weet niet wat ik moet denken. Ik ben net zo enorm vernederd daarnet voor het zicht van alle mensen van de flat, dat ik niets durf te zeggen. Ik denk alleen, wat een krengen. Ik slik extra als mevrouw de Rijk zegt, “Weet je wat, kom aanstaande dinsdag om 5 uur naar deze salon,” Ze geeft Julia een kaartje, ”Die is open tot 9 uur, dan hebben we alle tijd voor een mooie behandeling voor Hannah.” Godver. Kutwijven. Krengen. “Dat is geweldig,” zegt Julia die mijn woedende blik ziet, tegen mevrouw, “Hannah komt dinsdag helemaal blij naar je salon, nietwaar Hannah?” Ik zwijg. “Dan ga je mevrouw heel lief om een grote behandeling vragen, met pedicure, gaatjes en de zonnebank, toch?” Ik zeg niets. “Want ...