Marga en de rugzaktoeriste
Datum: 13-6-2018,
Categorieën:
Lesbisch
Auteur: Alias, Bron: Gertibaldi
Met een zucht staarde ik uit het raam. Een halfuur geleden scheen de zon nog volop. Nu is de lucht vol met dikke grijze wolken waar de regen met bakken tegelijk uit valt. De bel gaat en verbaasd loop ik naar de deur. Wie zou het zijn? Ik verwacht helemaal niemand. Ik doe de deur open en zie een jonge vrouw staan. Ik schat haar niet ouder dan 21. Ze heeft draagt een klein rugzakje en heeft haar lange haren in een dikke vlecht. Ze heeft waarschijnlijk niet naar het weerbericht gekeken, want heeft regenjas nog paraplu bij zich. Als gevolg daarvan is ze dan ook druipnat. “Sorry dat ik zomaar aanbel, mevrouw,” zegt ze met een vriendelijke glimlach, “maar zou ik misschien even bij u mogen schuilen?” Ze ziet er helemaal niet gevaarlijk uit en ik heb zowaar medelijden met het arme kind. “Ja hoor, natuurlijk,” zeg ik terwijl ik de deur verder open zwaai en haar binnenlaat. “Dank u,” zegt ze terwijl ze de deur achter zich sluit en op de deurmat post vat. “Wil je niet even binnenkomen,” vraag ik als ze haar rugzakje naast zich neerzet. “Nee hoor, dat hoeft niet,” zegt ze opgewekt. “Zodra de regen ophoudt, ben ik weer weg.” “Nou, dan kan je nog lang hier staan hoor, want ze hebben voor heel de dag regen voorspeld.” “Oh ja?” Ze keek me teleurgesteld aan. “Ja, heb je het weerbericht dan niet gezien?” Ze zei van niet. Ze had gewoon zin gehad in een lange wandeling en was vertrokken. Ze had vandaag al bijna 30 kilometer gestapt, zei ze. En ze moest nog 10 kilometer naar huis. “Nou, dat is ...
... ook lullig,” zei ik. “Weet je wat, ik stop je kleren even in de droger en dan breng ik je straks wel even naar huis. “Zou u dat echt willen doen mevrouw,” vroeg ze verbaasd. Ik knikte. “Ik kan je toch moeilijk die natte kleren laten aanhouden? En als je weer moet gaan wandelen, dan ben ze direct weer nat. Nee, ik voer je wel even.” “Nou bedankt,” zei ze. Ik zei haar even in de woonkamer te wachten en haalde mijn ochtendjas voor haar van het haakje. “Hier, trek die voorlopig maar even aan.” Ze nam de dunne stof aan en hing die over een stoel. Zonder enige schroom trok ze haar topje over haar hoofd. Er kwam een mooie zwarte beha te voorschijn. Gebiologeerd staarde ik naar haar borst; die glinsterde van de regen. Mijn ogen volgden haar handen naar beneden over haar platte gespierde buik tot aan de rand van haar trekkingbroek. Haar vingers maakten de knoop los en pas toen ze aanstalten maakte om haar broek af te stropen, besefte ik hoe onbeleefd ik aan het staren was. Ik wendde me vlug af en ging voor haar een handdoek halen. Tot bijna een jaar geleden was ik er rotsvast van overtuigd dat ik 100% hetero was. Maar op het huwelijk van een nichtje had ik in een semi-benevelde toestand een meisje gezoend. Daar was ik erg van verschoten, maar tegelijk had het me ook erg opgewonden. Mijn man en ik fantaseren er sindsdien weleens over hoe het zou zijn met een tweede vrouw erbij (nou ja, mijn man fantaseerde daar al langer over, maar sinds kort fantaseer ik dus mee) en ik moet toegeven dat ...