Negersletje.
Datum: 12-6-2018,
Categorieën:
Overspel
Auteur: Angela, Bron: Gertibaldi
Ik Amanda trouwde op mijn twintigste met George drieëntwintig jaar, wij woonden toen in een klein dorpje, iedereen kende elkaar, mijn ouders snapte niet wat ik in George zag, we kende elkaar al van de lagere school. George was een dunne slungelige man, met kort rood haar en brildragend, zag er niet uit vond iedereen, terwijl ik een slanke stevige meid ben, met halflang bruin krullend haar, cup C. Ik mocht er wel wezen, er zaten altijd al veel jongens uit het dorp achter mij aan, maar om de een of andere reden werd het toch George, was het zijn baan?, waar in hij veel aanzien kreeg en bijbehorend goed salaris? Ik zag het niet zo, maar mijn ouders verweten mij dat wel. George was nogal klein geschapen, weet ik nu!, maar ik was toen wij trouwden nog maagd en had dus totaal geen ervaring en George blijkbaar ook niet. George begon dat gezeur in het dorp tegen te staan en ik had het eigenlijk ook wel gehad met die burgerlijke plattelands mentaliteit, dat geniepige gezeur over mijn korte rokjes bijvoorbeeld, door de vrouwen, terwijl het gewoon jaloersheid was. ‘’Amanda, ik krijg een hogere positie, in een andere vestiging van het bedrijf, in de grote stad en heb geen zin elke dag op en neer te rijden, naar dit kut dorp.’’ ‘’Welke stad is het?’’ vroeg ik hem. ‘’Den haag en ik heb al een mooie grote bungalow op het oog in een rustige moderne wijk.’’ Dan komen wij ook in contact met mensen van de eerste en tweede kamer en misschien zelfs wel met de premier!’’ ‘’George, dat meen je ...
... niet?’’ Ik wist niet wat ik hoorde, dan zou ik maar zo de koningin kunnen ontmoeten, ‘’meteen doen joh.’’ George regelde het vrij snel en al een maand later nam ik afscheid van mijn ouders, ‘’jullie komen toch wel bij ons langs He, als wij ons daar een beetje gesetteld hebben?’’ vroeg ik nog aan ze, maar ik wist al vrijwel zeker, dat het niet zou gebeuren. George een echte regelaar bleef zelfs bij het in laden van de verhuiswagen aanwijzingen geven aan de mannen en dat deed hij ook weer bij het uitladen, de mannen waren blij dat ze klaar waren. ‘’God wat heb jij een zeikvent zeg,’’ zei er een van hen, tegen mij. ‘’Hoe houd je het bij hem uit, zo een mooie vrouw, bij dat lopende lijk.’’ Ik zag dat niet zo, natuurlijk. Wij woonden er inmiddels al een tijdje en we vierden mijn tweeëntwintigste verjaardag, mijn ouders kwamen niet, had ik ook niet verwacht, er werd gebeld en ik opende de voordeur, een grote brede gespierde neger stond er met een grote bos bloemen en een plant. Hij moest dat hier afleveren. ‘’Is voor de jarige Amanda,’’ las hij op. ‘’Ja, dat ben ik,’’en ik tekende voor ontvangst. ‘’Hartelijk gefeliciteerd, mevrouw, u een mooie vrouw zijn,’’ zei hij en verdween met een kus handje. Ik moest er om lachen, knappe gespierde vent, daar paste George wel twee keer in, met zijn slappe slungelige figuur, betrapte ik mij nu zelf, dat ik me aan het voorkomen van George begon te ergeren? Ik had inmiddels wel wat vriendinnen in de wijk en die waren ook op mijn verjaardag, enkelen ...