Emma En Ilse 3 - Sex Verhalen

Emma En Ilse 3

... Alle handen vlogen de lucht in, in deze hitte ging een ijsje er best in. “Oké, vijf ijsjes. Daarginds is een strandpaviljoen, daar zullen ze wel ijsjes hebben. Laten we gaan.” Esther wilde haar topje uit haar tas pakken, maar Linda hield haar tegen. “Laat die topjes maar hier, die hebben we niet nodig.” Zo stapten dus vijf topless meiden het strandpaviljoen binnen om ijsjes te halen.“Even tussen twee haakjes”, begon Linda terwijl ze aan hun ijsjes likkend terug liepen naar hun handdoeken, “nu we toch hier zijn kunnen we net zo goed onze ogen en oren open houden voor ideetjes voor in de winkel. Dat moet immers een strand worden, dus wat is nou een betere plek om ideeën op te doen dan op het strand?” Daar konden ze het alleen maar mee eens zijn. “Zoals die pier daar”, merkte Emma op wijzend op een pier van keien die vanaf het strand een stuk de zee in liep. “Een uitstekend idee”, vond Linda. “Zulke keien zullen ze vast wel ergens verkopen, misschien bij een tuincentrum of zo. Daar moeten we maar eens naar kijken.”De rest van de dag verliep erg relaxed. Regelmatig namen ze een duik in de zee. Dat ze topless waren hadden ze nauwelijks nog in de gaten, alleen dat andere badgasten hen goedkeurend bekeken ontging hen niet. Het deed Emma goed, ze raakte er een beetje opgewonden van. Zou zij ook een exhibitionist zijn? Tot nu toe had ze altijd gedacht van niet, maar waar je mee omgaat word je mee besmet en ze moest bekennen dat het goed voelde.Tegen het eind van de middag besloten ze ...

... het voor gezien te houden. Linda trok haar minuscule stringetje weer uit en graaide in haar tas op zoek naar haar kleren. Ook Emma en Sophie besloten het op die manier te doen, zij het iets minder uitgebreid. Het verschil was dat zij eerst hun kleren uit hun tas haalden en daarna pas hun broekjes uittrokken en zich aankleedden. Een advies dat door Ilse en Esther werd opgevolgd. Ze hadden niet bewust een showtje opgevoerd zoals Linda dat gedaan had, maar toch was het de andere badgasten niet ontgaan. Emma had er van genoten en Sophie gaf aan het zelfde gevoeld te hebben.Op het pad van het strand naar de parkeerplaats moesten ze even wachten, er was een man bezig met een verreiker wat oude WC-hokjes af te voeren. Het waren van die kleine houten huisjes met een dakje er op die je altijd op het strand zag staan. Plotseling kreeg Emma een idee. Ze stapte op de man op de verreiker af. “Wat moet er met die dingen gebeuren?” vroeg ze. “Die gaan naar de vuilstort”, antwoordde de man. “Ze hebben een nieuw toiletgebouw geplaatst en nu zijn deze overbodig.” “Mogen wij ze dan hebben?” De man keek haar aan alsof ze gek was, wat moet je nou met oude WC-hokjes? Maar ja, dat was zijn zorg niet. “Als je zelf zorgt dat je ze weghaalt vind ik het best. Ik zal ze aan de weg zetten voor je en dan zoek je het maar uit.”Trots liep Emma terug naar de anderen, die niks van het gesprek mee gekregen hadden vanwege het motorgeluid van de verreiker. “Die zijn voor ons”, vertelde ze trots. “Dat zijn toch ...