De parel van São Tomé 5 - Sex Verhalen

De parel van São Tomé 5

... zand en zakte steeds verder weg. Toen de grond zich boven mij sloot schoot ik wakker.” “Het lijkt me ook een hele erge dood, eerst word je levend begraven en vervolgens stik je. En helaas gebeurt dat nog wel.” “Daarna kon ik gewoon verder slapen” zegt ze, “gewoon denken aan jouw blanke sabel.” Fred glimlacht, “denk je daar niet iedere avond aan, ik denk heel vaak aan jouw mosseltje.” “Dat doe ik ook schat” reageert Isabel, “altijd weer heb ik jouw sabel voor de geest, maar je ziet het, ’s nachts ga je wel eens uitstapjes maken.” Ze zwijgen er verder over en vervolgen hun ontbijt. Als ze uitgegeten zijn ruimt Isabel op. Fred loopt de tuin in en duikt het zwembad in. Een paar minuten later loopt Isabel het water in en komt bij hem. Ze zwemmen een paar keer heen en weer en dan gaan ze naast elkaar op de trap zitten. Ze slaat haar armen om hem heen en haar hoofd leunt tegen zijn schouder. “Ik hou zoveel van je, ik zou wel in je willen kruipen.” Fred slaat een arm om haar heen en wrijft over haar schouder. “Ik hou ook van jou” en hij trekt haar bovenlichaam tegen hem aan. Isabel voelt de warmte van zijn lichaam en geniet. “Zullen we een strandje aan de westkant opzoeken, dus voorbij het vliegveld?” “Ik vind alles goed Isabel.” Een half uurtje later rijden ze weg. Fred rijdt, Isabel wijst hem de weg. Ze stuurt hem een stuk door het binnenland en na een klein uurtje doemt de zee weer op. Nog een half uurtje naar het zuiden en daar draait de weg weer van de kust af. “Hier naar ...

... beneden schat” en ze stuurt hem rechtsaf een zandpad in. Na goed honderd meter draaien ze een zandstrandje op. Vijftig meter lang en een meter of 10 breed. Fred zet de auto neer en ze stappen uit. “Mooi plekje lijkt me” zegt Fred. “Zeker en de wind is oost dus aflandig.” Ze pakken wat spullen en een meter of 5 verder installeren ze zich. Isabel knoopt de omslagdoek los en bloot loopt ze naar zee. “Het water is niet koud” en ze laat zich een meter verder zakken. Even poedelen en Fred komt erbij. Ze zwemmen een stukje heen en weer, dan staan ze op en lopen terug. “Koffie?” “Lekker, heb je dat meegenomen?” “Jouw pareltje heeft de hele catering even snel geregeld” glimlacht Isabel. Ze pakt twee bekers en uit de kan schenkt ze koffie in. “Dank je wel schat” en hij bukt zich naar haar toe en ze kussen elkaar. “Mag je hier wel bloot lopen?” vraagt hij een paar tellen later. “Eigenlijk niet maar ik weet dat ze het op deze hele kleine strandjes wel oogluikend toelaten. Zeker als we alleen blijven. Het is ook een normale werkdag vandaag dus er zullen vrijwel geen mensen zijn die naar de strandjes gaan.” Ze drinken rustig hun koffie op en dan ziet Isabel een stukje uit de kust een vrachtschip langskomen. “Is de auto open?” Fred knikt ja. Isabel loopt er naartoe en opent de kofferbak. Ze pakt iets en komt terug. Fred ziet een tas voor een verrekijker. Isabel pakt de kijker eruit en geeft hem aan Fred. Hij kijkt naar het schip. “Is dat niet de vlag van São Tomé?” en Isabel krijgt de kijker. ...