De Vrouw Van K. - Sex Verhalen

De Vrouw Van K.

... liet honderd meter tussen ons en had naast een zonnebril ook een petje opgezet. Zelfs als ze nu omkeek, was de kans klein dat ze me zou herkennen. Toch voelde ik me ongemakkelijk. Dit had ik nooit gedaan. Waar sloeg dit nu in godsnaam op? Als een idioot verkleed de vrouw van een goede vriend achtervolgen! En waarom? Ik wist het niet. Ik keek alleen maar naar haar blote schouders en armen, haar zacht wiegende heupen in een kort zomers jurkje, haar slanke benen en haar mooie voeten in lichte gymschoenen. Ik vocht tegen mijn ongemak en tegen de stem van mijn geweten die luid maar tevergeefs schreeuwde: dit doe je niet! Want het was ongelofelijk spannend, nee opwindend, om haar te schaduwen. Ik genoot van iedere beweging die ze maakte: het openduwen van de deur van de supermarkt, het reiken naar de producten op de bovenste rekken of het bukken naar de producten op de onderste.... Ik was overweldigd door de lijnen van haar lichaam. Was ik een schilder geweest, ik zou haar van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat met potlood en tekenblok achterna lopen en ‘s nachts de schetsen omzetten in de prachtigste schilderijen om ‘s morgens vroeg opnieuw achter haar aan te lopen en… Alleen zou het schilderij in plaats van haar ogen twee zwarte gaten hebben…Ik volgde haar terug naar huis en moest een beslissing nemen. Hier langer in de straat blijven rondhangen met die zonnebril en dat petje zou me zelfs wat verdacht kunnen maken. Ik nam mijn bril en pet af en belde aan. M. droeg nog steeds ...

... haar zonnebril. Zonder verder iets te zeggen deed ze de deur voor me open. Ik volgde haar naar de woonkamer.‘Wil je een koffie?’‘Graag.’‘Een stukje van het gebak dat je zelf hebt meegebracht?’‘Je hebt er dus toch van geproefd?’.‘Uiteindelijk wel.’‘Vond je het heel erg?’‘Waarom ben je hier?’‘Ik weet het niet. Vind je het erg dat ik er ben?’‘Neen.’‘Wil je er iets over zeggen?’‘Waarover?’‘Over wat er is gebeurd.’‘Wat is er volgens jou gebeurd?’‘Ik heb je naakt gezien.’‘Ben je daarom hier?’‘Ik weet het niet….’‘Zou je nu hier zitten als je me niet naakt had gezien?’‘Ik weet het niet... Ik denk van niet...’‘Ik ben zeker van niet.’‘Waarom ben ik dan hier volgens jou?’‘De verboden vrucht…’‘...’‘Je hebt van de verboden vrucht geproefd.’‘Dus…’‘Dus je wil meer…’Hier viel een lange stilte in het vreemdste gesprek dat ik in mijn leven met een vrouw gevoerd had. De stilte was niet eens zwaar of gênant. Het was gewoon stil. Ze leunde tegen het aanrecht met een kop koffie in haar hand en blies erin. ‘Une vraie beauté’ met zonnebril.‘Ik heb je ogen nog niet gezien.’‘Je hebt voldoende gezien.’‘Ik vond je prachtig...’Ze zweeg.‘Het was maar een flits, maar je hebt me verblind....’Ze zweeg.‘Ik weet geen blijf meer met mezelf. Ik kan niet meer slapen. Ik heb je zelfs tot in de supermarkt achtervolgd…M., ik weet niet meer wat ik doe…!Ze bleef zwijgen en aan haar te warme koffie slurpen. Dan vroeg ze zacht:‘En K.?’‘Wat bedoel je?’‘Heb je er met K. over gesproken?’‘Neen, we hebben niks meer tegen elkaar ...