Een gewone huisvrouw? - Sex Verhalen

Een gewone huisvrouw?

... zoals Kurt reageerde en dus bleef ik hem plagen. “Maar ze is wel een heel mooi meid, toch?" vroeg ik. “Nou, ik zou haar eerder schattig noemen,” antwoordde hij uiteindelijk. “Aha! Zie je wel…Ik wist het!” schaterde ik het uit. Kurt lachte vrolijke mee. Hij stuurde me een warme knipoog toe toen ik een snelle kus op zijn wang drukte en in een opperbeste stemming reden we naar huis. De dinsdag daarna was ik bezig met allerlei huishoudelijk werk binnen in huis. Kurt was maandagmorgen alweer voor twee dagen vertrokken voor zijn zoveelste medisch congres. De kinderen waren naar school. Pas om 15u30 moest ik hen ophalen en tot die tijd had ik het rijk voor mij alleen. Muziek verzet de zinnen tijdens het strijken, dus had ik de stereo redelijk luid staan. Het liep al tegen de middag toen ik plots werd opgeschrikt door het geluid van de voordeurbel. Snel trok ik de stekker van het apparaat uit en zette de stereo maar wat zachter. Toen ik uit het raam keek wie het zou kunnen zijn, zag ik een grote, witte bestelwagen van het tuincentrum op onze oprit staan. ‘Ze zijn een dag te vroeg,’ dacht ik bij mezelf. Maar ach, dat maakte eigenlijk niets uit. Voor de kinderen zou het zelfs een leuke verrassing zijn als er al wat planten in onze tuin stonden tegen de tijd dat ze thuiskwamen van school. Evengoed een surprise voor mijn man, want ook hij zou vanavond weer thuiskomen. Zodra ik de deur opende was ik verrast om het meisje uit het tuincentrum te zien. Ze was even luchtig gekleed als toen ...

... we haar zagen op zaterdag. Zo verwonderlijk was dat ook weer niet, want de zon stond hoog aan de helderblauwe hemel en het was een mooie, warme dag. Haar gezicht zag er lichtjes bezweet uit, en ik bedacht me dat het bij dit weer vast geen pretje moest zijn om in een bestelwagen te zitten. “Hoi mevrouw,” zei ze vrolijk. “Ken je me nog? Ruth… Ik kom even langs om te kijken waar we zullen planten en om te zien of er geen onverwachte obstakels in de weg staan. Ik hoop dat ik je daarmee niet teveel last bezorg.” “Hallo, Ruth,” zei ik vriendelijk. “Zeg maar Maddy, hoor.” Ik vertelde haar dat ik het helemaal geen last vond en dat ik al een hele poos aan het strijken was, zodat ik wel een pauze kon gebruiken. Ik nodigde haar uit om binnen te komen en terwijl ze me volgde in de richting van de achterdeur zei ik haar dat mijn man aan het werk was en de kinderen op school waren. Ze knikte en glimlachte, waardoor ik zelf de onzin van die overbodige mededeling inzag. Tot die conclusie was ze vast zelf al gekomen. Toen ze daarop zei dat ze gewoon vooruit gestuurd was om te controleren of er geen problemen zouden zijn in onze tuin als ze op woensdagochtend hun werk kwamen doen, was ik zowaar een beetje teleurgesteld. Maar ja, ze hielden zich aan de afspraak, dus ik kon niet echt klagen. Sinds de werken in ons nieuwe huis droeg ik binnen bijna steevast een van mijn oude jeans shorts, met daarboven een oud, wit overhemd van Kurt. Ook nu was dat het geval, net zoals ik ook op blote voeten liep. ...