Roos [6], de echte - Sex Verhalen

Roos [6], de echte

... want opnieuw wordt Roos gevangen door het priemende gevoel. T is nu duidelijk waar het vandaan komt, de mooie blauwe kijkers van deze man zijn betoverend. Maar.... dat gevoel, dat herkenbare gevoel. Ze kan het nog niet plaatsen en .... Roos heeft niet door dat ze bij de trap naar beneden zijn aangekomen en zet met haar gedachten in de wolken en haar ogen vastgepind aan de ogen van de onbekende man, haar voet in het luchtledige, waardoor ze haar evenwicht verliest. Ze begint over te hellen naar de kant waar de man loopt die zo snel is dat hij haar nog net kan opvangen, ze valt als een klein kind zo in zijn armen. Roos heeft haar blik gedwongen door haar val moeten losbreken van de man, maar zo liggend in de armen van hem vind ze ze direct weer. Hij blijft haar ook aankijken, waardoor er een heel vreemd tafereeltje ontstaat boven aan de trap van het station. Twee mensen, in leeftijd nog al verschillend, staan wat ongemakkelijk stil boven aan de trap in elkaars armen gevangen. Met wat gestamel weet Roos zich weer op de wereld belanden, waarna ze zich uit de armen van de man bevrijd. Het was een onvrijwillige bevrijding denkt ze op het moment dat ze los laat, want de gedwongen omhelzing was prettig. Toch, een onbekende man, als Roos weer bij haar positieven komt bedenkt ze zich hoe vreemd dit is en probeert weer recht op haar benen haar evenwicht te vinden. Als ze weer rechtop staat heeft de onbekende man nog steeds haar arm vast, en begeleid hij haar elegant de trap af. Zo ...

... belanden ze in de tunnel die heb beide naar de uitgang van het station leidt. Roos moet richting Noord, de man blijkbaar ook. Er zijn nog niet veel woorden gewisseld, maar dat vraagt de man of ze ook haar fiets moet pakken. 'Nee, ik moet met de bus' antwoordt Roos. 'Jammer, maar dan scheiden hier onze wegen. Maar misschien tot straks'. De man laat de arm van Roos los en glimlacht naar haar. Ze probeert haar mond tot een glimlach te plooien en de man verdwijnt de fietsenstalling in.Roos loopt later van de bus richting het huis van haar ouders. Nog steeds beduusd van de ontmoeting en druk denkend aan waar ze die man toch van herkend loopt ze met haar zware tas te zeulen. Gelukkig is het huis van haar ouders niet ver en als ze er bijna is pakt ze haar huissleutel uit haar jas zak. Daarin voelt ze een papiertje, dart op de grond valt als ze haar sleutels in het slot steekt. Ze bukt en pakt het papiertje op, waarop in vlugge letters iets opgeschreven is. 'Kijk boven goed om je heen, ik geniet ervan' en een aantal cijfers. Het lijkt een mobiel nummer. Ze vind het een vreemde tekst, stopt het terug in haar jaszak en gaat het huis binnen. Daar is het druk, iedereen is opeens thuis. Haar ouders en twee broers gegroet ze hartelijk en direct is de wereld weer vertrouwd, waardoor al het voorgaande naar de achtergrond verdwijnt. Er wordt gezellig gekletst, gegeten en gedronken.Als Roos rond 10 uur moe is gaat ze naar haar oude eigen kamer toe om naar bed te gaan. Ze staat in haar nachthemd ...