Zonder tas en handdoek - Sex Verhalen

Zonder tas en handdoek

"Verdomme, waar zijn me spullen", roept Peter bijna schreeuwend met hartkloppingen in zijn borst over het toch wel lege strand uit. Hij was even gaan zwemmen en langs de waterkant kwam die leuke jongen voorbij. Op een veilige afstand heeft hij de jongen gevolgd maar het is uiteindelijk niets geworden. Toen moest hij toch wel een groot stuk teruglopen naar de plek waar hij dacht zijn handdoek en tas achter te hebben gelaten. Een afdruk van die handdoek in het zand markeerde de plaats waar ooit zijn spullen hebben gelegen. Nu zijn ze weg. In steeds grotere cirkels loopt hij langs de duinrand op zoek naar zijn tas en handdoek. Eerst heeft hij lang over het strand en langs de waterkant getuurd om een eventuele dader te traceren. Niemand die met zijn uit duizenden te herkennen handdoek rondloopt en van zijn tas eveneens geen enkel spoor. Hij heeft nog geprobeerd een spoor van voetstappen te volgen dat vanaf de plek waar hij zijn handdoek en tas heeft achtergelaten naar de duinrand liep. Maar het helmgras langs de duinrand en het prikkeldraad vervaagde het zorgvuldig nagelopen spoor. Ook wanneer Peter 100 meter verder keek restten opgewaaide windstrepen het oppervlak. Bozer en bozer wordt zijn stemming afgewisseld met zorg over zijn autosleutels, de inhoud van zijn portemonnee en kleren. "Hoe kom ik nu thuis", vraagt hij zich bijna met misselijk makend gevoel af. Met de achterkant van zijn hand veegt menigmaal de tranen over zijn wangen weg. Twee keer is Peter alweer teruggelopen ...

... naar de plek waar hij de hele dag heerlijk heeft gelegen. Dit brengt zijn handdoek en tas niet terug. Hij weet nu zeker, dat ze niet op het strand zijn en hij besluit langs de duinrand in de richting van het dorp te lopen. In de wijde omtrek is geen levende ziel te bekennen en Peter twijfelt opnieuw of hij wel op de juiste plek heeft gekeken. Weer loopt hij terug en weer is de plek leeg op de afdruk van zijn handdoek na.Lange tijd heeft hij radeloos rondgekeken en zonder resultaat. Om kwaad van te worden. Als ze in zijn autopapieren kijken, dan weten ze het merk en kenteken van zijn auto. Zweet breekt uit bij de gedachte dat hij niet meer thuis kan komen. Langs de duinrand begint Peter opnieuw zijn tocht langs alle kuilen om zijn tas en handdoek terug te vinden. Vind ik maar mijn zwemslip, roept hij vertwijfeld. Hij denkt dat zijn spullen naar de strandopgang zijn meegenomen. De afslag verbindt het strand met de achtgelegen duinen dat halverwege een geasfalteerd fietspad kruist. Misschien liggen ze wel langs dat pad, vraagt Peter zich met een lichte vertwijfeling en tegen beter weten in af. Bij de strandafslag ziet hij veel mensen lopen en liggen. Eerst snel, later langzaam, loopt hij op de afslag af ondertussen zijn ogen goed de kost gevend. Hoe hij ook kijkt geen herkenbare handdoek en geen herkenbare tas. Hij durft niet zo goed piemelnaakt de strandafslag op te lopen en kiest na lang nadenken er voor om net voor de strandafslag onder het prikkeldraad door te kruipen en via ...