1. Gevangen Op Missie


    Datum: 12-5-2018, Categorieën: Extreem Auteur: Theo, Bron: Opwindend

    Ik ben Chantal en ik was net 18 toen ik als militair werd uitgezonden.Zelf had ik er geen problemen mee en gingen we met de hele club met het vliegtuig naar een land waar ik nog nooit was geweest.We liepen daar regelmatig patrouilles en onderhielden de relatie met de lokale bevolking.Het was rustig in de regio en alles liep al weken op rolletjes.Na 2 maanden daar gezeten te hebben liepen we in een hinderlaag tijdens een patrouille.Wij met 4 man tegen een groep van een man of 15, dus geen schijn van kans.Met een hoop geschreeuw werd ons duidelijk gemaakt de wapens op de grond te leggen en de handen in de nek te vouwen.De adrenaline gierde door mijn lijf.We stonden daar zeker een halfuur, werden gefouilleerd en moesten vertellen waar we vandaan kwamen en dat ging soms niet zachtzinnig.De mannen gebaarde ons te gaan bewegen en duwde ons dieper de bergen in.Na 15 minuten kwamen we aan bij een weggetje waar een oude legertruck stond.Als eerste werd ik uit de groep getrokken en vast gebonden aan een boom, hierna volgde mijn 3 mannelijke collega’s.We kregen een zwarte kap over ons hoofd en zagen elkaar totaal niet meer.Toen werd ik losgemaakt en de vrachtwagen in getild. Ik wachtte tot mijn collega’s ook in de vrachtwagen gezet werden, maar de wagen werd gestart en begon te rijden.Hobbelend over de zanderige weggetjes lag ik te stuiteren op de metalen vloer.De mannen in de vrachtwagen praatte wat en lachte af en toe hard.Ik had geen idee waar we naar toe reden en de angst sloeg me ...
    ... om mijn hart.Na zeker 3 uur rijden stopte de vrachtwagen en werd ik er uit gerold.Met een doffe dreun kwam ik 1,5 meter op de grond terecht.Het deed me goed zeer, en kreunde dan ook toen ik opgepakt werd.De zwarte kap werd van mijn hoofd getrokken en mijn ogen moesten wennen aan het felle zonlicht, maar tijd daarvoor kreeg ik niet en werd gelijk en gebouw in geduwd.Mijn collega’s waren er niet en ik werd nu wel echt bang voor wat er ging gebeuren.Een klein kamertje met een oud metalen bed en viezige deken was mijn cel waar ik naar binnen moest.Mijn polsen werden losgemaakt en met een harde klap viel de deur in het slot.Er zat geen klink aan de binnenkant van de deur en voor het raam zaten tralies.Even later kwam er een man mijn cel in hij duwde mij in de hoek en gaf me een injectie.Zonder een woord te zeggen verliet hij de ruimte weer.Een minuut of 5 later werd ik slaperig, dat moest van die rommel zijn die in mijn arm was gespoten, en zakte op de vloer.Toen ik weer bijkwam zat ik in een soort van kantoor, mijn enkels en polsen waren vastgebonden aan de stoel waarop ik zat en tegen over mij zat een forse man in uniform te schrijven.Toen pas realiseerde ik mij dat ik hier in mijn slip en BH zat en ik geen uniform meer aan had.De man stond op en liep om zijn bureau heen en ging achter me staan.Zijn handen legde hij op mijn schouders en zei iets in een taal die ik niet verstond.Hij liet zijn handen naar voren glijden en ze verdwenen onder mijn BH.Met het uitdelen van borsten had ...
«1234»