De ultieme sekspop, hoofdstuk 1: Het lot van Anjelica, deel 1 - Sex Verhalen

De ultieme sekspop, hoofdstuk 1: Het lot van Anjelica, deel 1

... Terug in de loungeruimte pakken ze er een wijntje bij en praten nog wat na over hetgene wat ze gezien hebben. Anjelica wordt weer alleen gelaten, maar de riemen blijven strak zitten. Ze kan alles wat haar overkomen is nog steeds niet bevatten. Naarmate de tijd verstrijkt, begint Anjelica steeds meer te wennen aan haar nieuwe lichaam. Het gevoel dat ze in plastic verpakt blijft aanhouden en zo nu en dan merkt ze dat het een best plezierig gevoel is. Dat gevoel wordt elke keer snel vervangen door de aanhoudende paniek. Bang en benieuwd tegelijk naar wat er nu nog gaat gebeuren kan de jonge vrouw niks anders dan wachten. Een idee van tijd heeft ze niet, alleen dat Ron gezegd heeft dat het een paar uurtjes zal duren voordat ze verder zouden gaan. Met elk gevoel voor tijd verdwenen lijken de uren veel langer dan normaal te duren. “We zijn gelijk gekomen!” roept Sandra als ze het huis in stapt. “Mama!” roept Christine als ze van de bank opspringt. Achter haar moeder komt haar vader, Peter, het huis binnen met wat tassen. Christine ziet haar ouders steeds bezorgder worden als ze het hele verhaal verteld. In tranen vertelt Christine als laatste dat ze niet geluisterd heeft en dat ze daarom geen idee heeft waar haar jonge zusje nu is. Tot haar opluchting zeggen haar ouders dat het haar schuld niet is, maar deze opluchting is niet ...

... genoeg om het hele schuldgevoel weg te nemen. In de afgelopen uren zijn er een hoop mensen gekomen, Christine zit naast haar man en ook de vrouwen van haar broers zijn er. Haar tante zit zwijgend in de stoel, alsof ze diep in gedachten is. Ook zijn er wat vrienden en buren aanwezig. Sandra groet iedereen: “fijn dat jullie er zijn.” Als ze de kamer rondkijkt, mist ze iemand: “waar is oma?” “Die moest weg zei ze” antwoord Christine. Verbaasd over dit feit kijkt Sandra haar oudste dochter aan, maar tegelijk vindt ze het niet heel erg vreemd. Naast Anjelica, heeft ook Sandra gemerkt dat de oude vrouw de laatste jaren veranderd is. “Uw infiltrant heeft uw bevel bevestigd” meldt de man aan Carla. Die zit met haar rug naar hem toe in haar bureaustoel. Tijdens het warme bad heeft ze haar idee vorm gegeven en haar vertrouwelingen aan het werk gezet. Carla staart de heldere blauwe wateren in: “mooi. Weet je al waar en wanneer ze op transport gaat.” De man geeft een negatief antwoord, maar zegt gelijk daarna dat de benodigde middelen al klaar staan. “Goed” antwoord Carla: “laat me gelijk weten wanneer ze aan boord is.” Carla ziet de man knikken in de reflectie van de ramen en ziet hem omdraaien en weglopen. “Ik ga je terugpakken Max, reken daar maar op” mompelt Carla tegen zichzelf. Wordt vervolgd in het tweede deel van hoofdstuk 1.