1. De Vrouw Met De Regenjas - 1


    Datum: 14-12-2017, Categorieën: Overspel Auteur: Peter45n, Bron: Opwindend

    Vrouw met de regenjas (1e ontmoeting)Vanuit mijn woonplaats maak ik een paar keer per week fietstochtjes in de omgeving. Mijn tochtjes gaan door de bossen, dorpjes en polders, over fietspaden en stille wegen. Zo kom ik ook vaak langs diverse bungalowparken. Op een van mijn tochtjes gebeurde het volgende.Zo’n 20 km van huis kreeg ik een lekke band. Hoe het is gebeurd weet ik niet, maar ik voelde dat mijn voorband langzaam leeg liep. Dat was niet best. Plakspullen nam ik op deze “korte” ritjes niet mee, aan een band plakken had ik sowieso een hekel. Het ging ook bijna altijd goed.Maar nu dus niet. Ik belde per mobiel mijn vrouw thuis, maar die nam de telefoon niet aan. Dus stond ik daar even vreemd te kijken en te overdenken wat te doen. Toen kwam er een vrouw met een hond aangelopen, uit een hekje van het bungalowpark waar ik dichtbij was gestopt. Ik dacht, haar spreek ik aan, misschien kan zij mij helpen. De vrouw kwam dichterbij en was gekleed in een lange regenjas, die er niet erg flatteus uitzag. Het hondje, ik ben niet zo‘n echte hondenvriend, ik vond het ook een misbaksel, viel op door zijn nogal grote piemel. Maar gelukkig begon hij niet te blaffen tegen me.Ik sprak de vrouw aan en legde mijn probleem uit. ‘Ik heb een lekke band, geen plakspul bij me, vrouw niet thuis om me op te halen, heeft u soms een plaksetje in huis?’. De vrouw stopte, bekeek me van top tot teen, ik dacht ze kijkt even of ze me wel kan vertrouwen, en zei: ‘ja hoor, dat moet nog wel ergens zijn. ...
    ... Loop maar even mee naar mijn huisje op het park. Dat vragen we even aan Piet, dat is mijn man. En zeg maar Miep, zo heet ik, onze hond is Rakker, het is me er een’. ‘Dat is fijn Miep, ik ben Peter’. Dat aanbod nam ik graag aan, wat kan mij gebeuren, haar man is thuis, misschien helpt hij wel.Na een wandeling van 5 minuten kwamen we bij het huisje aan. Miep schreeuwde naar binnen ‘Piet, Piet, ik heb een wielrenner bij me, die wil je plakset even lenen’. Piet zei niet veel, zat in de stoel en wees met zijn hand richting een kast. Miep deed de hond los en trok de regenjas uit. Toen schrok ik wel een beetje. Stond Miep daar ineens in zowat haar blootje voor me. Een klein vrouwtje, ik schat boven de zestig, met geweldige borsten, zeg maar rustig memmen, die daar zo heerlijk naar beneden hingen en alleen een slipje aan, nou slipje het was meer een flinke onderbroek. Ze zag me een beetje vreemd kijken en verontschuldigde zich gelijk. ‘Sorry hoor, we hebben net ontbeten, dan laat ik de hond uit en dan doe ik die stomme lange regenjas aan en dan gaan we douchen. Tot die tijd loop ik er na het opstaan altijd zo bij. Ik doe wel even mijn duster aan’. Maar ik kon mijn ogen niet meer van haar afhouden en zag af en toe een glimp van haar borsten door de openvallende duster heen. Mijn jongeheer groeide een beetje, voelde ik en dat zat niet zo lekker in mijn strakke wielrenbroek.Na een kopje koffie had Miep de plakspullen gevonden en gaf ze aan mij. Ze zei ‘ik ga nu even Piet onder de douche ...
«123»