Na het doen van de boodschappen dl 1 - Sex Verhalen

Na het doen van de boodschappen dl 1

... hij met zijn benen ver uit elkaar masturbeerde. Charlotte hanteerde de verrekijker als geen ander en geen moment ontsnapte aan haar aandacht. Ze wist dat ze keer op keer opgewonden werd van zijn show. Ze wist zelfs dat hij overdag het klaarkomen zo lang mogelijk uitstelde terwijl hij ’s-avonds juist zichzelf veelvuldig schaamteloos klaar trok. “Dat kan ook niet anders wanneer je zo vaak overdag jezelf aftrekt zonder klaar te komen. Zolang je zelf niet weet dat ik je zo zie zitten, weet ik dat ik nog lang kan genieten” bromde Charlotte in zichzelf. “Zo spreek je elkaar nooit en zo 2x op een dag” zei Charlotte toen ze Justin in de middag weer zag in de winkel. “Ach, ik loop vaker tussen de werkzaamheden even snel in- en uit” legde hij uit en pakte intussen wat hij nodig had en merkte op dat het winkelwagentje van Charlotte behoorlijk vol begon te raken. “Houd je er rekening mee dat het slepen wordt” wees hij op het wagentje. “Je hebt gelijk, morgen maar de rest” antwoordde ze en staakte haar inkoopbeleid. En weer liepen ze gezamenlijk naar buiten. “Zal ik maar helpen slepen? Dan zet ik het wel in de lift voor je” bood hij aan en pakte maar meteen 2 volle tassen waarna ze samen naar haar wooncomplex liepen. Bij de lift aangekomen bood ze hem koffie aan en niet veel later zat hij bij haar in de bank, stond op en keek hoe ze de goederen in de keukenkastjes opborg. Weer zittende in de bank keek hij wat om zich heen. “Je woont mooi, best erg grote woningen zie ik” gaf hij ...

... bewonderend aan, stond opnieuw op en ging voor het raam staan, op zoek naar zijn woning. Meteen zag hij de verrekijker maar hield zijn mond erover. Justin keek in zijn eigen huiskamer. Het viel hem direct op dat je vanaf hier goed zicht had op z’n bank waarop hij altijd zat maar ook op zijn bureau bij het raam. Even ging er een schok door hem heen toen hij stilzwijgend een link legde tussen het uitzicht en de verrekijker. Charlotte hield hem in de gaten, was blij dat de verrekijker niet ter sprake werd gebracht en zag dat hij weer makkelijk ging zitten met een beker koffie in de hand. “Hoelang woon je hier?” vroeg hij belangstellend. “Ruim 10 jaar. Ik was 46 toen ik hier na mijn scheiding kwam wonen”. “Geen partner meer of wel” ging hij door. “Nee, geen partner meer. Nog enkele malen geprobeerd, je kent het wel,dus nee. Even niet” bekende ze hem. “We zullen elkaar wel vaker tegenkomen. Ik let eigenlijk nooit op mensen in de winkel” legde hij uit. “Dat is goed, als jij erbij bent kan je meteen slepen zodat ik al mijn boodschappen tegelijk kan kopen”. “Ik adviseer je in dat geval om toch maar gespreid in te kopen. Voor jou makkelijk en voor mij blijkbaar nog meer!” haakte hij er meteen op in en na de koffie nam hij afscheid en liep naar huis. Thuis zette hij de boodschappen in de keuken, liep naar de huiskamer en ging in de bank zitten, telde het aantal verdiepingen en wist inmiddels dat Charlotte vanuit haar kamer ongehinderd zijn woning kon inkijken. Even dacht hij na, realiseerde zich ...