Vriend wordt dominant - Sex Verhalen

Vriend wordt dominant

... minder snel dan ik verwacht had. Snel deed ik extra licht aan in de kamer,maakte de foto en ging achter mijn computer zitten om de foto te verzenden. Vervolgens klikte ik weer mijn messenger scherm open en tot mijn grote teleurstelling was Ron verdwenen. En ondanks dat ik in spanning achter mijn scherm bleef zitten kwam hij niet meer terug. Iets na twaalf uur gaf ik t op en ging ik naar bed. Ik voelde me naakt als een baby, was geil, bleef onzeker en kon maar moeilijk in slaap komen. En ook gedurende de nacht werd ik wakker. Ron beheerste me, had me onder controle zoals ik nooit verwachtte dat ik dat zou laten gebeuren. Ook nu trok ik me af om de spanning kwijt te raken van mijn ballen en pik… t lukte niet (t klaarkomen wel, de verlossing van de geiligheid niet). ’s Ochtends ging ik (al weer warrig) naar mijn werk, dit moest snel een plekkie krijgen want dit zou ik nooit zo kunnen volhouden, niet in mijn privé en niet in mijn werk. Maar ik moest wel dus ik worstelde me door de dag en gaande weg merkte ik ook wel dat het werk en de uitdagingen en problemen me genoeg afleiding gaven. De ellende was dat de afleiding onderweg naar huis en zeker thuis aangekomen verdween als sneeuw voor de zon en de spanning (zowel psychisch als lichamelijk) nam weer toe. Ik wilde aan verwachtingen voldoen, verwachtingen die ik niet kende. Ik wilde niet afgewezen worden, Ron kon elk moment stoppen maar ik niet. Dus thuisgekomen was de eerste gang naar de laptop, ik opende mijn mail en zag ...

... allerlei berichten maar niet van Ron, ik opende messenger maar ook daar geen Ron. Moest ik me nu uitkleden? Moest of zou ik een mail sturen? Ik wist t niet. Ik at met moeite mijn diepvriesmaaltijd met een biertje er bij terwijl ik constant mijn computer in de gaten hield. Maar niets als levensteken van Ron. Ik ging maar even wandelen, kon ik gelijk mijn brievenbus legen (dat was ik vergeten). Na een korte maar stevige wandeling opende ik mijn brievenbus. De schrik sloeg me om t hart toen er een enveloppe in lag die handgeschreven was en zonder postzegel, dus persoonlijk afgeleverd. Ik scheurde ter plekke de enveloppe open en las: “Ik weet waar je woont, dat zal je nu wel duidelijk zijn. Ik weet dat dit besef je geil maakt maar denk goed na nu; dit is je laatste moment om terug te krabbelen (iets wat je niet zult doen, maar die kans heb je nu nog) Dan hoef je me alleen maar niet meer aan te spreken of een mailtje te sturen met stop. Wil je wel verder, en nu moet je gelijk beslissen, dan zet je boven je naam in het chatscherm de volgende code: Vandaag was spannend, en morgen nog meer. Niemand weet dan hoe en wat, maar ik zal je dan aanspreken.” Wederom zo’n moment van beslissen, en ja hij had gelijk, hij had me in zijn web gesponnen en ik zat vast. Hoe vervelend t gevoel ook was dat hij wist waar ik woonde (voor het zelfde geld zat hij met een dongel buiten mijn reactie af te wachten) toch schreef ik boven mijn naam dat t vandaag spannend was en morgen nog meer. En wederom was slechts ...