1. Onze Fietsvakantie In... - 4


    Datum: 30-4-2018, Categorieën: Familie Auteur: TheoMaxwell, Bron: Opwindend

    ... weer hé.’ Hard beuken, hard heen en weer gegooid worden, net als een cowgirl en wild bewegen maar dit kost de donder dan geen energie. De speelpop doet het wel.Maar nu zijn we beide wat stil, we voelen dat er ergens een einde is en die komt steeds dichterbij. Normaal ga je harder en wordt je blijer als je dichter bij de finish komt en dit is zo anders. Joan lacht ook minder ze zucht des te meer, en haar tempo is stukken lager.We boeken weer en krijgen dezelfde kamer. Het is ons kamertje, onze douche ons bed.“Papa als ik straks op kamers zit, wil je dan helpen mijn kamer te verven en zo.” En ze kijkt me hoopvol aan. “Tuurlijk help ik je mee je kamer in te richten.”“En als als er wat stuk is of zo, .. kom je dan langs om het te repareren dan kan Mama wel wat leuks met haar vriendinnen doen.” En dan valt me opeens een twinkeling in haar ogen op. Oh dat is het schiet het door mijn hoofd. “Ja hoor en we maken een heel mooi stevig smal éénpersoons bedje voor je ..” Ze kijkt me even aan en ik kan zien dat dat nou net niet in haar hoofd zat. Maar ik wil haar weer vrolijk hebben ik wil nog lol hebben. “En als ik kom dan moet ik het hele weekend wel blijven en kan ik alleen op jouw liggen of jij op mij.” Een luchtduik en Joan hangt aan mijn nek, “Ja elke week is er wel wat stuk, daar zorg ik dan wel voor.” En lachend krijg ik weer allerlei kusjes van haar. “Straks nog even net als gisteren Pa?” Ja meid dat doen we knikte ik, we hebben iets wat we beide leuk vinden.Hard ging ik we ...
    ... hebben nieuwe plannen, de camping waar Susan en John zijn is even niet zo erg belangrijk meer. Ik maak mijn vinger nat en wrijf over haar sterretje. Pak nog wat vocht wat onder ons uit begint te druppelen wrijf dat er bij. En daar gaat het puntje van mijn vinger net even naar binnen en trek haar nu met één hand geklemd om haar heup naar me toe en een heel klein beetje met mijn vinger in haar kontgaatje druk ik naar achteren en dan weer naar voren. Ze begint nu zelfs bijna te schreeuwen, het is onverstaanbaar en niets wat op Papa lijkt.“Papa, stoute stoute Papa met zijn vingertje.” Ik lig mag wel zeggen uitgeteld en Joan tegen mij aan. Ze kijkt me niet boos maar, ik weet het niet, anders. Een diepe zucht af en toe gelukkig toch nog een kusje op mijn borst. Ik hoef me geen zorgen te maken. Dat vingertje was nieuw en een beetje onverwachts misschien.We liggen wat half te slapen en Joan kijkt me aan “We gaan nog één keer naar ons strandje toe Pa, dan kunnen we daarna in één keer naar Mama en John gaan. Ok?” Ja dat doen we, dat is het plan.Ik word wakker en Joan ligt er niet meer. Zie dat ze al haar spullen al wel ingepakt heeft en ik begin ook maar gauw. Ben bijna klaar als Joan weer binnen komt en vraag haar waar ze was. “Oh even een boodschapje doen.” “Was je wat nodig?” vraag ik belangstellend en een beetje nieuwsgierig waarom zo vroeg zo stilletjes. “Oh niets belangrijks wat vrouwen dingetjes”. Moet even nadenken en hoop dat het geen slecht weer bericht is. Het kan gebeuren ...
«1234...»