De Ogen Van De Stad - Sex Verhalen

De Ogen Van De Stad

Het is zover, ik ben onderdanig geworden aan mijn zoon. Het levensgrote gat dat was ontstaan nadat mijn man bij me was weggegaan voelde als machteloosheid, als een lethargische slaap waaruit ik maar niet kon ontwaken. Lentedagen regen zich als verloren aaneen om over te gaan in een doelloze zomer en herfst. De winter brak aan en zou zich gaan plooien naar de onvermijdelijke feestdagen. De stad baadde in licht en op straat spoedde de menigte naar speelgoedverkopers die goede zaken zouden gaan doen. Op pakjesavond verwijderde ik het kleurige papier van het cadeau dat mijn zoon voor mij had gekocht. En ik veinsde verrassing toen ik het flesje met het geurtje uit de verpakking haalde. Mijn zoon trok de trui die ik voor hem had gekocht aan en showde mij het resultaat. Waarom kopen moeders truien voor hun zonen en kopen zonen geurtjes voor hun moeders? Is het de onvermijdelijkheid, de onontkoombaarheid van een leven als gescheiden vrouw met een achttienjarige zoon? Kerstavond; twee pakjes onder de treurige, witte, twintig centimeter hoge plastic kerstboompje op het tafeltje tussen de twee ramen van mijn goedkope bovenwoning. De verlichting van de stad wurmde zich door de kieren van de vitrage voor de ramen. Teeuwe, mijn zoon zat met opgetrokken knieën vanaf de vloer naar me te kijken toen ik zijn cadeautje onder de boom vandaan viste en aan hem gaf. Met mijn cadeau op mijn schoot wachtte ik tot hij zijn overhemd zou hebben uitgepakt. Teeuwe scheurde met langzame bewegingen de ...

... verpakking open en keek naar mijn benen. ‘ Goh mam, ik kan zo in het walhalla tussen je benen kijken!’ zei hij zonder een zweempje schaamte en wendde zijn blik ook niet af toen ik mijn benen lacherig weer over elkaar sloeg. Met een wat warm maar gegeneerd gevoel en rode wangen pakte ik het fotoboek uit dat hij, van zijn zakgeld en het bescheiden loontje als vakkenvuller bij de plaatselijke grutter, voor me had gekocht. We spraken niet meer over het voorval en dronken de wijn op die van het diner was overgebleven. Om een herhaling van het voorval, zoals ik het wilde blijven noemen, te voorkomen had ik op kerstdag een broek aan getrokken. Het was een mooie broek glad van stof met een scherpe vouw. De beslistheid in de stem van mijn zoon verraste me niet eens toen hij tegen me zei de rok van de dag ervoor aan te gaan trekken en tot mijn eigen stomme verbazing stond ik op om in mijn slaapkamer mijn rok van de dag ervoor aan te trekken. Hoe hij het voor elkaar gekregen had weet ik tot op de dag van vandaag niet en ik vroeg hem ook niet naar zijn drijfveren en gedachten toen ik weer in de huiskamer kwam en hij mij een tweede cadeau in handen gaf. Ik pakte het cadeautje uit en vond in het papier een paar kousen. ‘Trek die ook aan mam, hier in de kamer zodat ik je bewegingen kan zien!’ Met een lichte schaamte stond ik op, schopte mijn pumps uit en schortte mijn rok omhoog om de kousen te kunnen aandoen. Het nylon ruiste zacht over mijn benen en voorover gebukt schikte ik de boorden van de ...