Teens (6) Priscilla - Sex Verhalen

Teens (6) Priscilla

... uithalen, en ik geef snel een ruk aan het stuur. Hierdoor schrikt ze even en ze probeert haar evenwicht te bewaren in de stoel. 'Riem om' sis ik terug. 'Als jij me mept en we slaan over de kop, ben je zo goed als dood. Wil je dat ? '. Ik hoor hoe ze diep ademhaalt,. maar ze doet wel de riem om. We rijden nu al een kwartier verder, en ze heeft nog niks gezegd. Ze blijft het pistool om mij gericht houden en ik concentreer me maar zoveel mogelijk op de weg. In Nederland is dat wel nodig, want ze rijden hier op de snelwegen als gekken. 'Zometeen rechtsaf' zegt ze ineens. Ik kijk naar de borden en zie dat we knooppunt Deil naderen. Een half uur later open ik me mond even. 'We moeten zo tanken als je nog ver wilt rijden. De tank is bijna leeg'. Ik kijk even opzij en zie dat haar ogen zijn doortrokken met vocht. Het wapen ligt op haar schoot en ze zucht diep. Bij de eerstvolgende benzinepomp stop ik en stap uit. Ik tank de auto en loop naar binnen om af te rekenen. Als ik even later weer terugkeer in auto zie ik hoe ze mij met argusogen volgt. 'Je had er vandoor kunnen gaan' zegt ze als ik weer instap. ' Ja dat had gekund' antwoordde ik en start de auto. Ik kijk haar even aan, nu kan ik haar gezicht goed zien, en kijk weer voor me en rij de snelweg weer op. Bij de eerstvolgende kruising draai ik de auto en rij terug in de richting vanwaar we zijn gekomen. Al die tijd zegt ze niets. Bij knooppunt Deil draai ik weer terug naar de stad, als ze ineens weer opschrikt uit zichzelf. 'Hier ...

... zo meteen de weg af, snel'. Ik volg haar bevel op en we rijden even later op haar aanwijzing over dijk lang de rivier. In de tussentijd kijk ik af en toe opzij, doe alsof ik in de spiegels kijk, maar neem haar ondertussen steeds meer in me op. Ze heeft bijna geen make-up op, en is op een rare manier zeer aantrekkelijk. Ze heeft hoge jukbeenderen wat haar een beetje een aristocratisch gezicht geeft. Ze draagt een mooi paars truitje, normaal gevuld, en een kalfsleren jasje erover heen. De handtas is ook van datzelfde crême kleurige leer als haar jasje en ze haalt er af en toe iets uit, stopt het weer terug. Iets in haar raakt me, en ik merk dat de laatste minuten ook de sfeer in auto is veranderd. Het is midden december , het weer is redelijk, niet te koud, en de echte winter ligt nog ver weg. Het feit dat ik terugkeerde in de auto, zonder alarm te slaan of weg te rennen heeft haar aan het denken gezet. Waar ze eerst emotioneel was, bijna huilend en grof, een nieuwe blik leert dat ze mij bestudeerd zoals ik haar observeer. De kille radeloze blik is veranderd in een onderzoekende nieuwsgierig blik. ' Hoe heet je ? ' vraagt ze na een tijdje. 'Als je het pistool in je handtas stopt zeg ik het' is mijn eenvoudige antwoord. Haar ogen krijgen even weer een felle blik, maar ze bedenkt zich en stop het inderdaad weg. Wel met haar hand erop. 'Ik heet Peter. En jij ?''. Ik zet de auto stil op een uitgebouwd plekje op de dijk. Langs de rand staan wat bomen zodat de auto helemaal aan het ...