Mijn Boekenshop - 2 - Sex Verhalen

Mijn Boekenshop - 2

Klik hier voor het vorige deel uit deze serie:Mijn Boekenshop - 1“Binnen 300 meter rechtsaf, daarna bestemming bereikt”, zegt de vrouwelijke stem van mijn gps app op mijn iPhone. Ik rij nog een kleine honderd meter verder en parkeer mijn auto op de eerste vrije plaats van een zijstraat. Wanneer ik mijn contactsleutel omdraai, en de motor abrupt tot stilstand komt, hoor ik pas hoe hard mijn knieën aan het knikken zijn. Tot tweemaal toe heb ik het afgelopen kwartier mijn auto aan de kant gezet en bijna rechtsomkeer gemaakt. Maar de nieuwsgierigheid won het telkens van de angst. Ik wou deze avond, deze nacht, uitkijken en zien wat er zou gebeuren.Met harde tikken slaat de kleine hak van mijn enkellaarsjes genadeloos op de overduidelijke pas aangelegde tegels van het voetpad. Ik kijk op de gevels van de Dorpstraat en zie dat ik pas aan huisnummer 13 ben. Vastberaden, maar nog steeds op flanellen benen, stap ik verder. Ik ontwijk de lichtbundels van de straatlantarens, precies alsof ik iets te verbergen heb. Maar lang zou ik me niet meer kunnen wegsteken. Ik sta voor huisnummer 47.Ik neem de gevel in me op en zie dat het een klein appartementsgebouw is met slechts twee verdiepen. Het gelijkvloers bestaat uit enkel deze voordeur en een garagepoort. Ik zie ook maar twee deurbellen en op de eerste staat 'Charlotte' geschreven in sierlijke letters. Op de tweede staat niets. Hier sta ik dan, zoals met zegt op het point-of-no-return. De volgende seconden zullen een groot deel van mijn ...

... leven beslissen. Zal ik mezelf herontdekken door op deze bel te drukken, of zal ik het verlangen, wat me naar hier gebracht heeft, onderdrukken en terugkeren vanwaar ik kwam. Secondelang sta ik ik dubio wat ik zou doen. Mijn benen knikken en het angstzweet loopt langs mijn rug. “Kom nu maar gewoon binnen”, hoor ik plots Charlotte's stem door de intercom en met een luid zoemgeluid waait de voordeur voor me open.Ze had me dus al die tijd al in de gaten. Nu kan ik echt niet meer terug. Ik loop de gang door en aan het einde begint de trap, die ik langzaamaan beklim. Wanneer ik op het eerste verdiep arriveer zwaait een deur open. “Dag Isolde”, hoor ik Charlotte's warme stem zeggen, “kom binnen”. Ik zie haar nog niet maar doe wat ze vraagt.“Ik ben blij dat je gekomen bent”, zegt Charlotte en ik knik zachtjes om aan te tonen dat ik dit ook ben. Ik weet echter niet wat te zeggen. Ik herken trouwens amper de dame die nu voor me staat als diegene die in de winkel was. Ze had niet meer die chique gotische kledij aan, maar was nu zeer casual en huiselijk gekleed. Maar één ding had haar huidige kledij wel gemeen met deze van afgelopen middag. Ze was super sexy.Charlotte droeg lange witte sokken die tot net boven haar knieën kwamen. Er stond een motief van een doodshoofd op in het roze. Ze droeg ook een blauw zilver shirt van vermoedelijk één of ander Amerikaans football team. Ik ben niet thuis in deze wereld dus ik heb geen flauw idee wie of wat die Cowboys zijn. Haar lange zwarte haren ...